แสงส่องทาง
ความมืด ที่ปกคลุม
ความร้อนรุ่ม สุมในใจ
ความคิด เริ่มวุ่นวาย
กระสับส่าย ใจร้อนรน
ใจหนึ่ง ก็กลัวผี
อีกใจหนึ่ง ก็กลัวคน
ความคิด มันวกวน
เพราะความมืด มันปิดทาง
จิตใจ มันปรุงแต่ง
ถ้ามีแสง คงสะสาง
ความมืด มันปิดทาง
ปิดทุกอย่าง แม้จิตใจ
ความมืด เข้าครอบงำ
ใจก็ต่ำ ลงทันใด
มีแสง สาดส่องไป
ทำให้ใจ ได้กลับมา
เมื่อมอง ไปตามแสง
กลีบเรื่อแดง ของบุบผา
ชูเด่น เห็นไกลตา
เจ้าบุบผา ชั่งน่าชม
มัวแต่ แต่งแต้มจิต
ทำให้คิด ไม่เหมาะสม
ดอกไม้ ที่น่าชม
ยังคิดให้ มันน่ากลัว
ความมืด อันตราย
หรือเพราะใจ เราหมองมัว
คิดเอง ก็เกรงกลัว
จะดีชั่ว ล้วนตัวทำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น