วันเสาร์ที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2556

บทกวีต้องมีฉันทลักษณ์


บทกวีต้องมีฉันทลักษณ์

บทกวี  ไม่มี  ฉันทลักษณ์
จะรู้จัก  แบ่งแยก  อย่างไรหรือ
กาพย์โคลงฉันท์  ร่ายยาว  ที่โลกลือ
จนมีชื่อ  นับถือ  เป็นร้อยกรอง

บทร้อยกรอง ต้องมี  ฉันทลักษณ์
ควรตระหนัก จำหลัก วรรคหนึ่งสอง
มีแบบแผน ตามอย่าง  สร้างครรลอง
เขาจึงเรียก  ร้อยกรอง บทกวี

งานเขียนใด  ไม่มี  ฉันทลักษณ์
จะเรียกหลัก  ร้อยกรอง  ก็ใช่ที่
เป็นความเรียง  ร้อยแก้ว  มันเข้าที
อย่าบัดสี  เรียกมัน  ว่าร้อยกรอง

กลอนสุภาพ  กลอนแปด  กลอนเดียวกัน
กาย์ยานี เขานั้น  ไม่เป็นสอง
วรรคหน้าห้า วรรคหลังหก เป็นทำนอง
มีคล้องจอง สดับ รับรองส่ง

กาพย์ฉบัง  สิบหก  ยกมาอ้าง
เขาสรรค์สร้าง แบบแผน ดังประสงค์
กาพย์หนึ่งบท สิบหกคำ ตามจำนง
อย่าเข้าพง บุกป่า ท้าหลักการ

ต่อไปนี้  ไม่มี  กวีแก้ว
หมดสิ้นแล้ว สืบแนว  คนหน้าด้าน
สร้างงานศิลป์ ไม่มี ซึ่งหลักการ
ไอ้สันดาน  ยังเสือก  เรียกกวี

เป็นร้อยแก้ว  ความเรียง  หรือเรื่องสั้น
ก็เรียกงาน  ของเอง ออกไปซี
แต่อย่าเสือก  เรียกว่า  งานกวี
เป็นราคี  ด่างพร้อย ข้อยขอเตือน

อันงานศิลป์ สร้างได้  ถ้าใจรัก
ให้ตระหนัก ใช่ฉัน หั่นเฉือดเฉือน
แค่ไม่อยาก  ให้ใคร  ไปบิดเบือน
อย่าเลอะเลือน  ไร้ค่า สาระยำ



มะเขือเผา


คนย่าง


มะเขือเผา


อาทิตย์ตกน้ำ


กล้วยปิ้ง


มะพร้าวน้ำหอมเผา