วันเสาร์ที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2555

กวีศิลป์ 36



             เรือน้อย


ชลธาร  ปานว่า  เป็นสายเลือด
แม้แห้งเหือด    คงตาย  กลายเป็นผี
มีสายน้ำ      เหมือนดั่ง  เส้นชีวี
ตราบวันนี้   อาศัย  ได้ทำกิน

มีเรือน้อย ชะรอย  ว่าเป็นบ้าน
เป็นที่อยู่  เรือนชาน เป็นทรัพย์สิน
ได้อาศัย   ได้คอย  เลี้ยงชีวิน
เป็นที่อยู่  ที่กิน  ตลอดมา 

เจ้าเรือน้อย  แม้ลอย ห่างไกลฝั่ง
ดูเคว้งคว้าง  เวิ้งว้าง  เป็นหนักหนา
ชีวิตเรา  ไร้หลัก  ไร้ราคา
เพราะเกิดมา  ท่ามกลาง  ความยากจน

แม้เป็นคน  แต่โดน เขาแบ่งชั้น
ให้ห่างกัน   แยกชั้น  โดยไม่สน
เขาเห็นเรา  เหมือนเรา ไม่ใช่คน
จะร้องบ่น  กร่นด่า  หาใครฟัง

เป็นชีวิต หลักลอย ด้อยคุณค่า
ชะรอยกรรม  ทำมา  แต่หนหลัง
จึงไร้หลัก    พักพิง  อย่างจีรัง
คงสิ้นหวัง    อ้างว้าง  ชั่งเดียวดาย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น