วันศุกร์ที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2555

กวีศิลป์32



              สำเนียงไพร


เส้นสี และงานศิลป์    ศิลปิน รังสรรค์สร้าง
ต่างคน  ต่างแนวทาง  ไม่ขัดขวาง  เส้นทางกัน
เป้าหมาย ที่ยิ่งใหญ่     อยากฝากไว้  เป็นรางวัล
คู่โลก  ชั่วนิรันดร์        นั่นคือฝัน  อันยาวไกล

แม้ตัว ต้องสูญสิ้น       กลายเป็นดิน  ธุลีไป
แต่ชื่อ ที่ฝากไว้          ต้องคงอยู่  คู่ผลงาน
เส้นสี ที่วาดแต่ง         เป็นสีแสง แหล่งตระการ
ฝากไว้ ในผลงาน       ให้ลูกหลาน จงสานไป

จิตกร  ใช้เส้นสี           สร้างงานดี  มีมากมาย
กวี    ใช้หัวใจ             ร้อยภาษา  มาร้อยเรียง
เจื้อยแจ๊ว จำนรรจา         เสียงนกกา ขับขานเสียง
ทิวไผ่  ไล่สำเนียง         ออดอีอ้อ  คลอเคล้ามา

เรไร ให้เสียงรับ            คอยขานขับ จับอุรา
ทำนอง  ของไพรป่า      ฟังแล้วน่า  สุขารมณ์
หัวใจ  ศิลปิน                ก็โบยบิน  เข้าผสม
ปลุกใจ  ให้อารมณ์         ได้งานสม ดั่งใจปอง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น