วันพฤหัสบดีที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2557

ชีวิตคือการเดินทาง


ชีวิตคือการเดินทาง


ทุกวินาทีที่ผ่านเข้ามา มีหลายคนที่กำลังออกเดินทาง หลายคนกำลังอยู่ระหว่างการเดินทาง

แต่มีเพียงบางคนเท่านั้นที่จะได้ไปถึงเป้าหมาย หลายคนก็เจออุปสรรค ท้อถอย หรือถอดใจ

หรือแม้แต่ จบชีวิต ระหว่างการเดินทาง


ชีวิตเราหากดูเผินๆเสมือนหนึ่งว่าเราได้เดินก้าวไปข้างหน้า แต่ถ้าพิจารณาให้ดี เราเดินย้อนกลับไปยังจุดที่เราเดินมานั่นเอง มนุษย์เราตั้งแต่ลืมตาดูโลก เราก็เริ่มเดินทางไกลแล้ว เดินย้อนกลับไปยังที่ที่เราเดินมา การเดินทางของมนุษย์เรา เริ่มมาจากตัวเปล่า หลายคนมาสร้าง มาสั่งสม ทรัพย์นอกกาย แต่ในที่สุดแล้วเราก็กลับไปตัวเปล่ายังที่ที่เราจากมา


บางคนได้กรรมดี บางคนได้กรรมชั่วติดตัวตามไปด้วย บางครั้งยังทิ้ง กรรมดี กรรมชั่วนั้น ไว้ยังเบื้องหลังอีกด้วย


จะกลัวไปใยกับการเดินทาง เพราะนี่คือกฎเกณฑ์ ชีวิตของเรา จงเดินไปช้าๆอย่างมั่นคง พิจารณาสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามาในเส้นทางชีวิตเรา ให้เห็นเป็นถ่องแท้ แล้วก็เดินต่อไป


เราไม่อาจกำหนดรู้ได้หรอกว่า เป้าหมายปลายทางจะมีสิ่งใด รอเราอยู่ มีญาติสนิท มิตรสหาย มีคนที่เรารู้จักชอบพอ กำลังนั่งรอเราอยู่หรือไม่ แต่ที่สุดแล้วเราก็ต้องเดินไปให้ถึงตรงนั้น


อย่างน้อยเราก็สามารถพูดได้ว่า เราได้เดินมา จนถึงเส้นชัย การเดินทาง กับอุปสรรค กับอุบัติเหตุ เป็นสิ่งคู่กัน การเกิดอุบัติเหตุเพียงหนึ่งครั้ง อย่านำมาเป็นเหตุอ้าง ให้เราเลิกเดินทาง จนตลอดชีวิต ขอให้เราเดินไป จงเดินไปหามัน

ถึงแม้เราจะไม่ก้าวขาไปหามัน มันก็จะนำเราไปหามันในที่สุด จงอย่าหวั่นไหว จงมุ่งหน้าเดินไป แม้ปลายทางจะว่างเปล่า อย่างน้อย ก็น่าจะมีที่ให้เราได้หลับตาลงได้อย่างสงบสุขที่ปลายทาง ฝังร่างเราที่เส้นชัย

จงเดินไปอย่างทรนง จงเดินไป อย่างผู้ชนะ จงไปให้สุดทางเดิน เพราะมันเป็นกฎเกณฑ์ของชีวิตเรา ที่กำหนดไว้ ให้ชีวิต คือการเดินทางไกล


กังวาล ทองเนตร