การหลงผิดเป็นมิจฉาทิฐิในใจอีกอย่างหนึ่ง
ขาวกับดำ เป็นเพื่อนรักกัน
เมื่อครั้งยังมีชีวิต ขาวเฝ้าพรากเพียรสร้างคุณงามความดี
เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ จุนเจือสังคม
ช่วยเหลือเพื่อนสัตว์โลกที่ตกทุกข์ได้ยากมาตลอดชีวิตเขา
ส่วนดำเป็นคนเห็นแก่ตัว
ชอบเอารัดเอาเปรียบ กินสินบาท ฟาดสินบน คดในข้อ งอในกระดูก
เอารัดเอาเปรียบทุกอย่างที่มองเห็นว่าตนเองมีทางได้
เมื่อทั้งสองตายไป
ขาวไปเกิดเป็นเทวดา
ดำไปเกิดเป็นหนอนในบ่อขี้
วันหนึ่งเทวดาขาวนึกถึงเพื่อนที่ชื่อดำ
และก็เห็นเพื่อนกำลังตกทุกข์ได้ยากเป็นหนอนในบ่อขี้
จึงเนรมิตรตนเองไปที่บ่อขี้หวังจะช่วยเพื่อนรัก ให้พ้นทุกข์
เมื่อไปถึง เทวดาขาวจึงตะโกนเรียกชือดำเพื่อนรัก
หนอนดำได้ยินเสียงเรียกจึงถามไปว่า ใครมาเรียกข้า
เทวดาขาวตอบว่า เราเองขาว เพื่อนของเองยังไงจำได้ไหม
หนอนดำตอบว่าจำได้ แล้วถามกลับว่าเป็นอย่างไรบ้างสบายดีไหม
เทวดาขาวตอบว่าเราสบายดี ตอนนี้เราเป็นเทวดา อยู่บนทิพย์วิมาน
หวังจะมาช่วยเพื่อนให้พ้นทุกข์ ไปเป็นเทวดากับเรา
หนอนดำถามว่า
เป็นเทวดามันดียังไง
เทวดาขาวตอบว่าเป็นเทวดาทุกอย่างเป็นทิพย์ อิ่มทิพย์
เวลาอยากกินอาหารเราก็แค่นึกถึง แค่นี้ก็อิ่มแล้ว
หนอนดำตอบกลับว่า
ถ้าอย่างนั้นเราไม่ไปเป็นหรอกเทวดา
เวลาจะกินอาหารยังต้องเสียเวลามานั่งนึกถึงอาหาร
เราเป็นหนอนในบ่อขี้ ไม่ต้องนึก แค่อ้าปากขี้ก็ไหลเข้าปากจนเต็มท้องแล้ว
ทำไมเพื่อนไม่มาเป็นหนอนในบ่อขี้กับเรา ที่นี่ดีที่สุดแล้ว
เมื่อเทวดาขาวเห็นดังนั้นจึงได้ปลงสังเวช เหาะกลับยังทิพย์วิมานของตนเองทันที
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น