วันศุกร์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

คอย


คอย

เช้าก็คอย เย็นคอย แล้วคอยเก้อ
ฉันคอยเธอ จนเหม่อ พร่ำเพ้อหา
คอยฟังเสียง โทรศัพท์ ดังขึ้นว่า
ทุกเวลา  คอยเปล่า เศร้าหัวใจ
หลอกให้ฉัน เฝ้าเพ้อ เหม่อตาลอย
เธอมีสุข เลิศลอย อยู่ที่ไหน
ไปจ๊ะจ๋า วางท่า  อยู่กับใคร
แล้วทำไม หัวใจ ชั่งแสนดำ
บอกฉันว่า จะพา ไปดูหนัง
ฉันได้ฟัง น้ำคำ แล้วดื่มด่ำ
เร่งจัดแจง ชุดสวย ด้วยเชื่อคำ
รอจนค่ำ ยังไร้ เงาของเธอ
โทรศัพท์ ก็มี ที่โทรหา
เมื่อก่อนหน้า โทรมา อยู่เสมอ
เธอเป็นตาย ร้ายดี อย่างไรเธอ
ถึงได้ปล่อย  ฉันเก้อ เหม่อมองทาง




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น