วันพุธที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2558

วงโคจรชีวิต


หนึ่งชีวิตที่เราเกิดมา
มันมีหลายสิ่งหลายอย่าง
ที่ผ่านเข้ามาในเส้นทางชีวิตของเรา
ทั้งที่โดยตั้งใจ และไม่ได้ตั้งใจ
ทั้งแง่บวกและแง่ลบ ทั้งที่น่าจดจำ และไม่น่าจดจำ

แต่ละคน แต่ละชีวิตมักจะมีเส้นวงโคจรเป็นของตนเอง
และในเส้นวงโคจรนี้ ก็มักจะมีบางช่วง
บางจังหวะโคจร ที่เส้นวงโคจรของเรา
ไปตัดกับเส้นวงโคจรของผู้อื่นด้วย
มันทำให้เรา ได้พบ ได้รู้ ได้เจอ
กับเจ้าของวงโคจรที่บังเอิญ
มาตัดมาทับเส้นกับเรา
มันทำให้เราได้รู้จักกัน
เป็นเพื่อนกัน
ได้รักกัน
หรือ
แม้แต่
เป็นศัตรูกัน
ก้ขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตเส้นวงโคจรนี้เอง
หลายคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
หลายคนก็ใช้วงโคจรชีวิต
วงเดียวกันเลยก็มี
หลายคนก็มีวงจรชีวิต
เป็นเส้นขนานกันตลอดไป
ไม่มีโอกาสได้มีจุดตัดร่วมกันเลย
แค่มองเห็นกัน
พูดคุยกัน 
เดินไปด้วยกัน
แต่ไม่มีจุดเชื่อมต่อกันเลยตลอดชีวิต
บางครั้ง
ชีวิตเราก็เป็นอย่างนี้
คนที่รักกันปานจะกลืนกิน
แต่ตลอดเส้นทางชีวิต
กับเป็นได้แค่เพียงเพื่อนร่วมทางเดิน
ที่ต่างคนต่างเดินในเส้นทางของตัวเอง
ที่ขนานกันไปตลอดทาง
ทั้งที่อยากจะมีจุดตัดร่วมกัน

แต่บางคู่
ที่เกือบจะมีเส้นวงโคจร
เป็นเส้นเดียวกัน
ตลอดระยะเวลาการเดินทาง
มันทับกัน เบียดกัน
ชนกัน 
จนแต่ละฝ่ายรู้สึกว่า
มันอึดอัดกับเส้นทางชีวิตนี้
อยากจะแยกเส้นวงโคจร
ออกจากกัน
เพื่อที่แต่ละฝ่ายจะได้มีวิถีก้าวเดิน
เป็นของตัวเองอย่างเป็นอิสระ
แต่กลับทำเช่นนั้นไม่ได้

อะไรกันแน่ที่ทำให้วงโคจรชีวิต
ของคนเราต้องเป็นเช่นนั้น
แรงบุญ หรือว่า แรงกรรมกันแน่
หรือว่าชะตาชีวิตของคนเรา
มีผู้ที่ลิขิตเส้นทางเดินให้กับเราเอาไว้แล้วกระนั้นหรือ
ถ้าเป็นอย่างนั้น
มันก็ชั่งไม่ยุติธรรมเอาเสียเลยกับมนุษย์อย่างเรา
ที่เกิดมาเป็นเพียงตัวละคร
ที่เขากำหนดบทบาท
กำหนดเส้นทางเอาไว้แล้ว
เรามีหน้าที่แค่มารับ มาสวมตำแหน่ง
และเดินไปตามบทบาทที่เขากำหนดไว้เท่านั้นเอง
มันชั่งไม่ยุติธรรมเลย
ที่ชีวิตเราเป็นเพียงของเล่น
ให้ผู้อื่นบงการ ลิขิตเส้นทาง
ไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น