วันศุกร์ที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2559

แค่ชีวิต



เอาอะไร  มากมาย  กับชีวิต
ก็มีขัด  มีติด  เป็นนิสัย
ก็มีสุข  มีทุกข์ ระคนไป
ก็มีได้ มีเสีย ธรรมดา
อันคนเรา  เกิดมา ล้วนต้องตาย
เอาอะไร  มากมาย  กันนักหนา
กูก็คน  มึงก็คน  เหมือนกันมา
มึงมีแขน  มีขา  กูก็มี
ก็มีรัก  มีใคร่ ใฝ่กามา
ธรรมดา โลกเรา  ก็เช่นนี้
คนเอาคน  สัตว์เอาสัตว์ ก็ชัดดี
มันเป็นเรื่อง  บัดสี  หรืออย่างไร
คนเอาควาย  ควายเอาไก่  นั่นสิแปลก
ยิ่งทำตัว  แปลกแยก  สิเรื่องใหญ่
คนเอายาง  มากมี  วิถีไทย
เอาเอาไป จนได้ เป็นมะเร็ง
ปลูกต้นไม้  หวังไว้  ได้ชื่นชม
เห็นมันกอด  กันกลม ซัดเหย็งเหย็ง
จนกระถาง  แตกหัก  รักละเลง
ดูมันเอา  กันเอง จนฉีกบาน
มันไม่แน่  ไม่นอน  หรอกชีวิต
ไม่มีใคร ลิขิต  คิดประหาร
เราจะสุข  จะทุกข์  สุขสำราญ
อยู่ที่เรา  บงการ  ให้มันเป็น
ไม่มีใคร  มาบงการ  ตัวเราได้
ถ้าตัวเรา มองให้ได้  มองให้เห็น
เรานี่แหละ  พาใจ  ให้มันเป็น
จะหลีกเว้น  วิ่งใส่  ใช่ใครเอย







ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น