ข้าวชาวนา
ไม่มีข้าว ที่หล่น มาจากฟ้า
ไม่มีปลา ไม่มา จากในหนอง
เทวดา แก่เฒ่า เจ้าลำพอง
เที่ยวป่าวร้อง หยามเหยียด เราชาวนา
ชาวนาไทย ยิ่งทำ ยิ่งเป็นหนี้
ทำทั้งปี ไม่มี วันเงยหน้า
เฝ้าลำบาก ตรากตรำ กับงานนา
ถูกตราหน้า ให้ช้ำ ระกำใจ
ปลูกข้าวมา เลี้ยงคน จนอ่อนล้า
พอโตมา มันด่า ห่ายัดไส้
มีปัญญา เพราะข้าว ที่กินไป
มึงโตใหญ่ ก็เพราะ ข้าวของกู
ไม่สำนึก บุญคุณ คนเลี้ยงมา
แม้หมูหมา ใครเลี้ยง มันก็รู้
มันเห่าให้ ตอบแทน พระคุณกู
แต่พวกสู โตใหญ่ แล้วทำลาย
มีวิชา ความรู้ อดสูนัก
มึงรู้จัก แต่ทาง ที่ฉิบหาย
ใช้ความรู้ ของมึง เพื่อพวกใคร
กูอยากจับ มึงไป ไว้ไถนา
กูไม่สน นิด้า หรือนิดาก
มึงมันกลาก รู้ไว้ พวกใจหมา
มึงมันเก่ง รังแก แต่ชาวนา
ไร้ศักดิ์ศรี ไร้คุณค่า หน้าไม่อาย
ชีวิตชาวนา คำร้อง-ทำนอง กังวาล ทองเนตร
ลิขสิทธิ์และเจ้าของผลงานทั้งหมดเพียงผู้เดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น