ไดอารี่สีดำ21

เราเข้าไปขลุกอยู่ในครัวกับพี่หวิล พ่อครัวประจำเรือ ช่วยจับโน้นหยิบนี่ไปเรื่อยตามที่พี่แกสั่ง

ไม่นานพี่เอก อิคิวหรือหัวหน้างานก็เดินเข้ามาร่วมวงสนทนากับเรา

เราสนทนากันอย่างเป็นกันเองแบบพี่แบบน้อง

จนเตรียมอาหารไว้พร้อมสรรพ

พี่เอกบอกให้เราไปเคาะเหล็กให้สัญญานเรียกเพื่อนได้เวลาตื่นกินข้าวกันแล้ว

เราดูเวลาก็ได้เวลา 5 โมงเย็น ออกมาแต่เช้า อาหารเพิ่งจะถึงท้องในวันนี้

พอได้ยินเสียงเราตีเหล็กเคาะเรียกทุกคนก็ตื่นนอนลุกออกมา 

หยิบถ้วยชามกันเดินตรงเข้ามาที่ครัว

ชมพู่ให้เราช่วยตักกับข้าวใส่ถ้วยให้ทุกคน

เราก็ทำด้วยความยินดี

เมื่อตักทุกคนเสร็จต่างก็ถือเดินออกไปนั่งกินกันตามที่ต่างๆของตัวเรือตามอิสระ

เราเองก็ตักข้าวใส่จานและราดแกงมาไม่มากนัก

พี่เอกกับพี่หวิลบอกให้เรานั่งกินในห้องครัวด้วยกันนี้แหละ

พอกินกันเสร็จสรรพ

ต่างคนต่างล้างทำความสะอาดจานชามของตัวเอง

มาวางคว่ำตากแดดไว้ที่ตะกร้าหน้าห้องครัว

เราก็ช่วยพี่หวิลล้างหม้อล้างครัว

พักนั่งกันอยู่ได้ซักครึ่งชั่วโมง

พี่เอกสั่งให้ทุกคนไปช่วยกันนำอวนมากางออก

และหารอยขาดและให้ช่วยกันปะซ่อมเสียให้เสร็จ

ทุกคนต่างช่วยกันนั่งทำแกะซากปลาบ้างซากงูบ้างทั้งกลิ่นเหม็นคาวคละคลุ้ง

เราปะอวนไม่เป็นก็ต้องคอยแกะซากออกจากอวนจนคิดว่าสมบูรณ์ดีแล้ว

ก็พับเก็บเพื่อเตรียมไว้ปล่อยเมื่อถึงเวลา

แต่ตัวเราเวลานี้เริ่มท้องไส้ปั่นป่วนคลื่นไส้จะอาเจียรเป็นอย่างมาก

และก็ไม่นาน ก็อาเจียนออกมา และออกจนหมดไส้หมดพุงพร้อมกับเวียนศรีษะอย่างมาก

ประคองตัวไม่อยู่ และอาเจียนจนไม่มีอาหารออกมาแล้ว มีแต่น้ำขมเขียวออกมา

จนขมปาก

ส่วนเพื่อนที่มาด้วยกันก็มีหลายคนเริ่มมีอาการกระอักกระอ่วน

และสำรอกของเก่ากันออกเป็นแถวอย่างไม่ละเว้นทั้ง 8 คน

แต่ตัวเราดูเหมือนจะหนักกว่าเพื่อนเพราะท้องไม่ยอมหยุดป่วนจะอาเจียน อย่างเดียว

พี่เอกบอกให้ไปนอนพัก ส่วนพี่หวิลหาน้ำอุ่นผสมเกลือมาให้เราดื่ม และก็นอนนพัก

ตั้งแต่ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ได้อีกเลย หมดเรี่ยวแรง เหนื่อยล้าและขมปาก

เหมือนว่าจะมีไข้ขึ้นเอาด้วย

เรานอนพักผ่อนและหลับอยู่ทั้งคืน ท่ามกลางพี่ๆที่กำลังส่งเสียงดังลั่นเพื่อสาวอวนเพื่อกู้อวนที่ปล่อยไปกลับเข้าเรือ เราดูนาฬิกา เป็นเวลา สามทุ่มเศษ

เราพยายามลุกประคองตัวออกมาจากครัวมานอกเรือ

เห็นพี่ๆกำลังทำงานกันอยู่อย่างพร้อมเพรียง

เรามองไปรอบตัวเรือตามแสงไฟสปอร์ตไลท์ เรือที่ส่องสว่างจ้า เห็นฝูงปลาโลมา

กระโจนน้ำโต้คลื่นอยู่ไม่ห่างจากเรือมากนัก

และเห็นงูทะเลลอยน้ำไปมาอยู่มากมายเราพยายามจะเดินออกไปช่วยพี่ๆเขา ก็ไปไม่ไหวล้มกลิ้งไม่เป็นท่าอยู่กับพื้นเรือ พร้อมกับคลื่นไส้จะอาเจียนอย่างเดียวจึงกลับไปนอนพักผ่อน

กระทั่งตื่นมาอีกทีประมาณตีสี่ก็ยังเห็นพี่ๆกำลังลากอวนกันอยู่เช่นเดิม

เราเดินออกมาดูเห็นปลามากมายติดอวนขึ้นมาทุกคนช่วยกันดึงขึ้นมาและเทปลาสดๆออกจากอวนลงไปในห้องเก็บปลาใต้ท้องเรือบริเวณเชิงเสากระโดงที่อัดแน่นด้วยน้ำแข็ง

เราช่วยพี่ๆเขาอยู่ได้พักหนึ่งก็เวียนหัวคลื่นไส้อาเจียนอีกจึงกลับไปนอนอีกครั้ง

จนตื่นมาอีกทีเช้าวันใหม่ 

ขณะที่เราตื่น พี่ทุกคนต่างนอนกันเกลื่อนกลาดตามพื้นเรือ

เรารู้สึกเบาตัวขึ้นเดินทรงตัวได้ดีจึงลุกขึ้นไปเดินรอบๆเรือ

เห็นไต๋นั่งเฝ้าจออยู่คนเดียวที่ยังไม่หลับเราจึงเดินเข้าไปคุยกับไต๋อยู่ตั้งนานเกือบชั่วโมง

ก่อนไต๋บอกจะนอนแล้ว เราจึงกลับมาที่ท้ายเรือ

 เอนหลังพิงกับถังน้ำมองน้ำมองปลาในทะเลและคิดอะไรไปเรื่อย