ทุกหยดน้ำตาไม่เคยไหลออกมาเอง

ว่ากันว่ามนุษย์เราทุกคนบนโลกนี้ ตั้งแต่ตกออกมาจากท้องแม่ 

สิ่งเดียวที่คนเราสามารถทำได้เลย โดยไม่ต้องผ่านการเรียนรู้

นั่นก็คือ การร้องไห้

มนุษย์เรา ร้องไห้เป็นกันตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาออกมาดูโลก

จะร้องไห้เพราะสัญชาตญาณของมนุษย์หรืออะไร ก็ไม่ทราบได้ ต้องไปถามหมอกันเอง

แต่ที่เห็นมาตลอดชีวิตก็คือ 

ทุกหยดน้ำตา ไม่เคยไหลออกมาเอง โดยที่ไม่มีสิ่งกระตุ้น

ไม่ว่าจะเป็น ดีใจ เสียใจ ทุกข์ใจ เจ็บปวด หรือแม้แต่เศษผงเข้าตา

ทุกหยดของน้ำตา ที่มันไหลออกมานองหน้า 

มันจึงมีความหมาย ในตัวของมันเองเสมอ

มีเหตุผล โดยตัวของมันเองเสมอ

ไม่ว่าเราจะเคยถูกคนอื่นเรียกว่า ไอ้ขี้แย ยัยขี้แย หรือพวกบ่อน้ำตาตื้น

 หรือจะเป็นพวกบ่อน้ำตาลึก พวกเสือยิ้มยาก ทั้งหลาย ไม่มีเลยซักคน ที่ไม่เคยเสียน้ำตา

บางครั้ง คนเรามักใช้น้ำตาเป็นตัวชี้วัด ความเข้มแข็งของจิตใจ หรือความอ่อนแอของจิตใจ

บางคนก็บอกว่า การร้องไห้ เป็นการระบาย ความเก็บกด ความอัดอั้นที่อยู่ในใจให้ออกมา

เพื่อที่ร่างกายจะได้ปลดปล่อย และผ่อนคลายลง

เมื่อการร้องไห้ มันเป็นสิ่งที่มนุษย์ทำเป็นมาแต่เกิด 

ก็จงอย่าอายที่จะร้องไห้ เสียน้ำตา

แต่หลังจากเสียน้ำตาแล้ว ให้ตรองหาเหตุหาผลที่ทำให้เราเสียน้ำตาทุกครั้ง

 ให้เห็นเป็นประจักษ์ ว่ามันเกิดขึ้นจากสิ่งใด แล้วหาข้อแก้ไข

 เพราะทุกครั้งที่ หยาดน้ำตาร่วงหล่นออกมา 

เป็นสัญญาณ ที่ร่างกายของเรา ส่งออกมาให้เรารู้นั่นเอง 

ว่าขณะนี้มีอะไรมากระทบกับจิตใจ ร่างกาย หรือความรู้สึกของเรานั่นเอง

น้ำตาแก้ปัญหาไม่ได้ 

แต่น้ำตา คือสัญญาณเตือนภัยจากสมอง หรือระบบควบคุมของร่างกาย

ให้เรา เรียนรู้สัญญาณนี้ให้ดี เพื่อที่จะได้รับมือกับมันได้

 เพราะ ทุกหยดของน้ำตา มันไม่เคยไหลออกมาเอง โดยที่ไม่มีเหตุผล

หยาดน้ำค้างหยดน้ำตา -สายัณห์ สัญญา ขับร้อง