ความรักของเรากับริญ
ก็ยังคงงอกงามตามปกติ
ทุกเย็นหลังเลิกงาน
และหลังเลิกเรียนของเธอ
ริญเธอก็จะเป็นฝ่ายโทรมาหาเราที่ร้านอยู่เป็นประจำ
การติดต่อสื่อสารในยุคนั้นก็คือจดหมาย โทรเลข
สิ่งที่ทันสมัยที่สุดก็คือโทรศัพท์นี่เอง
ส่วนใหญ่เครื่องโทรศัพท์ก็จะมีตามร้านรวงทั้งหลาย
หรือบ้านคนที่พอจะมีฐานะกันเท่านั้นที่มีใช้
ริญใช้โทรศัพท์ติดต่อกับเราอยู่เป็นประจำ
พูดคุยกันทางโทรศัพท์บ้าง
นัดเจอกันบ้าง
เป็นอยู่อย่างนี้เรื่อยมา
นับเวลาจากวันแรกที่เราได้เจอและรู้จักกับเธอเมื่อ
13 เมษายน 2527
ถึงวันนี้ก็เริ่มเข้าเดือน พฤศจิกายน 2527
ก็เข้า 8 เดือนแล้ว
นับวันต้นรักน้อยๆของเราสองคนที่ร่วมกันปลูก
ร่วมกันรดน้ำพรวนดิน ใส่ปุ๋ยทุกเช้าเย็น
ก็เริ่มจะผลิดอกเบ่งบานให้เห็นกันแล้ว
ท่ามกลางฤดูหนาวเดือนพฤศจิกายน
ที่ขอนแก่นอากาศหนาวเย็นมากแล้ว
และทางจังหวัดก็ได้จัดงานประจำปีขึ้นทุกปี
ในช่วงเดือนนี้
เป็นงานโต้ลมหนาว
ที่เรียกว่างานเทศกาลไหม หรือพวกเราเรียกว่างานไหม
งานนี้ใช้พื้นที่ศาลากลางจังหวัด สวนรัชดานุสรณ์
และพื้นที่บริเวณใกล้เคียงอย่าง ตลาดออจิระ
เรื่อยยาวไปตลอดแนวถนนของเมืองขอนแก่น
หนุ่มสาวชาวขอนแก่นและคนจังหวัดใกล้เคียง
ต่างก็ตั้งตารองานนี้ในทุกปี
เพราะนี่เป็นงานใหญ่สุดในช่วงเดือนแห่งความหนาวเย็นในละแวกนี้
นี่ก็เป็นวันแรกของงานเทศกาลไหม
เราซึ่งทำงานในตัวเมืองใกล้กับสถานีรถไฟขอนแก่น
และก็พักอาศัยในโกดังเก็บของของบริษัท ก็อยู่ไม่ไกล เพียงแค่เดินเข้ามาทางศาลากลาง
อีกนิดเดียว
ส่วนริญ เธออาศัยอยู่ใน มข.
ต้องออกมาจาก มข.มาทางสามเหลี่ยม
ก็ตรงเข้างานได้
หรือเธอจะมาทางถนนรื่นรมย์ ซึ่งเป็นที่เราทำงานอยู่ก่อนล่ะ
ว่าแล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจนได้
คงเป็นเธอแน่แท้
เรารีบไปรับสาย
ทิวออกมารับริญ ซักทุ่มนึงนะจ๊ะที่หน้า ม.
ทิวไปรอริญที่นั่นนะแล้วริญจะออกไป
วันนี้เปิดงานวันแรก ริญขอพ่อแม่แล้ว
แต่พ่อแม่บอกให้กลับไม่เกินสี่ทุ่ม
เสียงริญนั้นเอง
เมื่อนัดหมายสถานที่กันดีแล้ว
เธอก็วางสาย
หัวใจเราเต้นแรงด้วยความดีใจ
เพราะนี่เป็นครั้งแรกสุดตั้งแต่เรารักกันมาที่จะได้มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดกันหลายชั่วโมง
แถมยังเป็นเวลากลางคืน
ในบรรยากาศโต้ลมหนาว
เป็นโอกาสเดียวที่จะได้ควงสาวคนรัก
เข้างานท่ามกลางแสงสีไฟ
ในยามค่ำคืน
วันที่ผู้คนมากมายต่างกำลังตั้งหน้าตั้งตามุ่งหน้าสู่งานเช่นเดียวกันกับเรา
บึงสีฐานเมื่อยามเย็น
ประตูทางเข้า มข.ฝั่งบึงสีฐาน ที่ซึ่งก่อเกิดรักเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น