เช้าวันนี้เราก็ทำงานตามปกติ
แต่จิตใจของเราสิ
มันเริ่มไม่ปกติ
หัวใจมันเริ่มคิด
หัวใจมันเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง
ว่าจะเป็นไปได้หรือ
ที่เส้นทางรักของเราลูกชาวนาจนๆ
ด้อยการศึกษา
กับหญิงสาวแสนสวย
ลูกสาวของคณาจารย์
จะมาลงเอยกับเราได้
ยิ่งคิดเราก็ยิ่งมองไม่เห็นทาง
แต่...ความรักระหว่างเราสองที่มีให้กันนิ่สิ
มันเป็นรักแท้
วริญญาเธอ ไม่เคยรังเกียจเรา
ซักคำเธอก็ไม่เคยเอ่ยปากออกมาให้ช้ำใจในเรื่องฐานะการงานของเรา
เอาเถอะ เมื่อเธอมีใจ เมื่อเรารักเธอ เมื่อเธอก็รักเรา
เมื่อหัวใจสองเรามีกันและกัน
แม้อุปสรรคน้อยใหญ่ที่คอยขวางกั้นอยู่ข้างหน้า
เราก็จะลองลุยฝ่ากับมันดู
มันอาจจะผิดหวังบ้างหรือสมหวังบ้าง
ก็ขอให้โชคชะตาและอนาคตเป็นตัวตัดสินรักเราเถิด วริญญา
ฉันพร้อมแล้ว ฉันมีความมุ่งมั่น ฉันจะสานถักทอสายใยแห่งรักนี้
ที่เราสองร่วมทอถักด้วยกันมาต่อไป
โดยไม่หวั่นว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า
..ฉันพร้อมแล้ววริญญา
หัวใจของฉันวันนี้
แน่วแน่เด็ดเดี่ยว
ฉันจะมีเพียงเธอ
แล้วเธอล่ะ
เธอพร้อมหรือไม่ที่จะอดทน
กับคำครหานินทาจากสังคมรอบข้าง
เธอพร้อมหรือเปล่า ที่รอฉัน
ฉันจะไม่ยอมให้เธอโน้มกิ่งลงมาหาฉัน
แต่ฉันจะปีนป่ายขึ้นไปหาเธอเอง
มันอาจจะช้าบ้างเพราะชีวิตของฉันมันเริ่มจากติดลบ
แต่ฉันขอให้เธอเชื่อฉัน
ว่าฉันคนนี้จะไม่ยอมทำให้เธอได้อายชาวบ้าน พ่อแม่ญาติมิตรเธอ
ขณะที่เรากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น
เสียงโทรศัพท์หน้าร้านก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
เรารีบวิ่งไปรับสาย
ทิว..เลิกงานไปเจอริญที่เดิมนะจ๊ะ ริญจะคอย
เป็นเสียงริญนั่นเอง แม่ยอดหวานใจของฉัน
รออีกประเดี๋ยวใจที่รักเราจะได้เจอกัน
วันนี้เราจะหอบหิ้วความมั่นใจไปบอกกับเธอ
ให้เธอรู้ว่า มีแต่ความตายเท่านั้นที่จะสามารถพรากรักของเราสองคนออกจากกันได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น