ไดอารี่สีดำ6

ห้าโมงเย็นได้เวลาเลิกงาน

เรารีบเก็บของเข้าร้านจนเสร็จสรรพเรียบร้อย

ปิดร้านเสร็จก็รีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัว

คว้าเสื้อยืดกางเกงยีนตัวโปรด

รองเท้าผ้าใบ ตามด้วยหมวกแก๊ป

สวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาว 

แต่พับแขนขึ้นมาครึ่งแขน

ปล่อยชายเสื้้อลอยชาย

ตามสไตล์ของเรา

เนื่องจากมหาวิทยาลัยก็อยู่ไม่ห่างจากที่ทำงานมากนัก

และที่นัดพบนัดเจอของเราก็คือใต้ต้นสนคู่ริมบึงสีฐาน

ซึ่งก็อยู่ทางเข้ามหาวิทยาลัย

ใกล้ๆกับบ้านพักของริญ

ไม่เกินสองร้อยเมตร

นี่คือที่ใช้นัดพบปะ

เจอะเจอระหว่างสองเรา

พอเราก้าวขาเข้าบริเวณของมหาวิทยาลัย

ซ้ายมือก็จะเห็นบึงน้ำ

ซึ่งก็คือบึงสีฐาน

เรามองลัดไปที่ใต้ต้นสนคู่

ก็เห็นหญิงสาวร่างบอบบาง

ใส่กางเกงขาสั้น

สวมเสื้อยืด

กำลังนั่งอ่านหนังสือคร่าเวลารอเราอยู่

รอนานไหมริญ

แต่งตัวซะเต็มยศเลยนะทิว ริญเอ่ยปากแซว

อ่านหนังสืออะไรริญ เราถามเธอ

เป็นหนังสือพวกบทกลอน ริญตอบพร้อมกับบอกต่อว่า

ทิวรู้มัียริญชอบอ่านบทกลอนมากเลย

มันทำให้เรามีจินตนาการตามผู้แต่งเขาไปด้วย

แล้วริญแต่งเป็นไหมล่ะ เราถามเธอ

ไม่เป็นหรอกแต่ชอบ แล้วทิวล่ะ เธอถามกลับ

ทิวก็แค่เคยอ่านตอนเรียนเท่านั้น

สังเกตุดูก็เป็นเพียงจัดคำให้มันคล้องจอง คงไม่ยาก

จริงเหรอ..ริญชักสนใจ

งั้นทิวลองแต่งกลอนสดๆให้ฟังหน่อยสิ

เนี่ย..บรรยายเกี่ยวกับบรรยากาศรอบตัวเราขณะนี้

ทิวไม่เคยแต่งเลยนะริญ เราบอกเธอ

เอาเถอะลองดู ริญให้กำลังใจ

งั้นก็ลองดูนะ

ริญเงียบก่อน

ทิวขอใช้สมาธิก่อน

เรามองซ้ายมองขวาครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่

ริญก็พูดขึ้นมาว่า

จะเข้าฌานหรือไงทิว

ที่หนองน้ำ ที่หนองน้ำ เราเปล่งเสียงออกมา

ที่หนองน้ำ ที่หนองน้ำ ไม่ไหวริญ มันไม่ไป

งั้นทิวลองเปลี่ยนเป็นที่ริมบึงดูสิ

ที่ริมบึงเหรอ ก็ได้ ลองดูนะ เงียบไว้ริญ

เธอกำลังจะได้ฟังบทกวี

จากศิลปินใหญ่ในไม่ช้าแล้ว

ริญ..หัวเราะ

ทิวบ้า ลีลาจังเลย เริ่มซะที ริญกล่าว

ที่ริมบึง ที่ริมบึง มีอึ่งอยู่สองตัว

พอสิ้นเสียงเราเท่านั้น

ริญหัวเราะลั่นออกมา

บ้าน่ะทิว..อะไรริมบึงมีอึ่ง เธอพูด

ก็มันริมบึงนะสิริญ ถึงต้องมีอึ่ง

ถ้ามีกบมันไม่คล้องกันแน่เลย เราอธิบายให้เธอฟัง

มันไปได้นะริญ

สมองกำลังแล่น

ริญเงียบไว้นะ

ริญเงียบ 

เธอจ้องหน้า

ตั้งตารอฟังอย่างสนใจ

เราก็เอ่ยขึ้นว่า

ที่ริมบึง มีอึ่ง  อยู่สองตัว

เป็นเมียผัว นัวเนีย เคลียคลอใกล้

ทุกเย็นย่ำ  สองอึ่ง มีสุขใจ

มาพลอดรัก  วางไข่  ไว้ริมบึง

เมื่อสิ้นเสียงเรา

ริญนั่งเงียบสนิท

จบแล้วริญ เรากระซิบบอกเธอ

ทิวว่า ครอบครัวของอึ่งสองตัวจะเป็นไงบ้างในอนาคต ริญถามขึ้นมา

ทิวว่าอึ่งสองตัวเลือกทำเลอยู่อาศัยที่ริมบึง

ซึ่งมีน้ำไม่ขาด

ไม่นานครอบครัวอึ่งคงขยายสมาชิกเพิ่ม นะริญ เราตอบ

ริญไม่อยากเป็นหมออะไรนั้นหรอกทิว

ริญอยากเป็นคนธรรมดา

ทำมาหากิน

อยู่กับครอบครัว

อยากไปไหนก็ไป

อยากกินอะไรก็กิน

ไม่ต้องวางตัว

ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย

อยู่กับคนที่เรารัก

อ่านหนังสือ

นอนเล่น

ไปตามประสา

ริญต้องการแค่นี้แหล่ะทิว ริญเผยความในใจออกมา

บางครั้งเราก็เลือกทางเดินของเราเองไม่ได้หรอก ริญ 

ดูอย่างทิวสิ

อยากเรียน

แต่ก็ไม่ได้เรียนต่อ

แต่ก็ดีนะ

ถ้าทิวได้เรียนต่อ

ทิวอาจไม่ได้มาพบเจอกับริญ

และมีวันนี้ก็ได้

บางทีสวรรค์อาจลิขิตชีวิตเราก็ได้ริญ

แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับอนาคต

ไม่ว่าวันเวลาจะแปรเปลี่ยนไปอย่างไรก็ตาม

ทิวสัญญาว่า ทิวจะมีเพียงริญคนเดียวในชีวิตนี้

ความตายเท่านั้นที่จะพรากรักสองเราได้ริญ เราก็เผยความในกับเธอ

สัญญานะทิว ริญเอ่ยวาจาพร้อมชูก้อยขึ้นมา

ทิวสัญญาริญว่าทิวจะไม่รักใครที่ไหนอีกนอกจากริญ

เราพูดตกปากรับคำกับเธอ พร้อมกับยกก้อยเกี่ยวก้อยกับเธอ

ริญโน้มตัวลงมาซบ อก เราอยู่ครู่หนึ่ง พร้อมกับพูดว่า

เดือนหน้าก็มีงานเทศกาลไหมแล้วทิว

ริญจะขอพ่อแม่ออกมาเที่ยวกับทิว

อากาศตอนนี้ก็เริ่มเย็นลงแล้ว

พอถึงเดือนหน้าคงได้หนาวจัดแน่

ว่าแล้วก็อยากให้ถึงเร็วๆจังทิว

ริญปรารภออกมา

แต่..วันนี้เราน่าจะกลับได้แล้วริญ

ริญก็จะได้กลับไปเปิดร้านขายของ

ส่วนทิวก็กลับโกดัง

ห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ริญหัวเราะเบาๆพร้อมส่งยิ้มให้

ดูแลตัวเองให้ดีนะทิว

แล้วริญจะโทรไป

ว่าแล้วเราก็แยกย้ายกันกลับอีกครั้ง

สภาพของบึงสีฐานเวลานี้ 
แม้หลายอย่างเปลี่ยนแปลงไป 
แต่เธอรู้ไหมว่าหัวใจของพี่ถูกฝังไว้ที่นี่ไม่มีเปลี่ยนไป วริญญา