โรยรา
ยามฉันสด มดแมง แย่งกันชม
เฝ้าดอมดม นิยม มากแค่ไหน
ประดับฉัน ใส่แจกัน ด้วยตั้งใจ
วางฉันไว้ ที่ซึ่ง มีคนมอง
ยามกลีบเฉา ลาร่วง หล่นโรยรา
แม้หางตา เธอนั้น ไม่เคยจ้อง
จากแจกัน ชั้นหรู มีผู้มอง
เปลี่ยนเป็นไห ยาดอง ครองคู่เรา
เคยขึ้นชั้น สวรรค์ วิมานใหญ่
บัดนี้ให้ ทิ้งไป ได้อับเฉา
หมดคุณค่า ปล่อยรา ให้ขึ้นเรา
คิดแล้วเศร้า ปวดร้าว คราวกลีบโรย
Free ( Sound )
กราฟฟิคโดย กังวาล ทองเนตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น