เรือน้อย
ชลธาร ปานว่า เป็นสายเลือด
แม้แห้งเหือด คงตาย กลายเป็นผี
มีสายน้ำ เหมือนดั่ง เส้นชีวี
ตราบวันนี้ อาศัย ได้ทำกิน
มีเรือน้อย ชะรอย ว่าเป็นบ้าน
เป็นที่อยู่ เรือนชาน เป็นทรัพย์สิน
ได้อาศัย ได้คอย เลี้ยงชีวิน
เป็นที่อยู่ ที่กิน ตลอดมา
เจ้าเรือน้อย แม้ลอย ห่างไกลฝั่ง
ดูเคว้งคว้าง เวิ้งว้าง เป็นหนักหนา
ชีวิตเรา ไร้หลัก ไร้ราคา
เพราะเกิดมา ท่ามกลาง ความยากจน
แม้เป็นคน แต่โดน เขาแบ่งชั้น
ให้ห่างกัน แยกชั้น โดยไม่สน
เขาเห็นเรา เหมือนเรา ไม่ใช่คน
จะร้องบ่น กร่นด่า หาใครฟัง
เป็นชีวิต หลักลอย ด้อยคุณค่า
ชะรอยกรรม ทำมา แต่หนหลัง
จึงไร้หลัก พักพิง อย่างจีรัง
คงสิ้นหวัง อ้างว้าง ชั่งเดียวดาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น