ยอมกันบ้าง
จะเหลืองแดง แย่งชิง เพื่ออะไร
ในที่สุด ก็ตาย กลายเป็นผี
หนึ่งชีวิต หนึ่งจิต หนึ่งฤดี
ก็เท่านี้ หาใคร รอดสักราย
ใหญ่แค่ไหน หาได้ อยู่ค้ำฟ้า
เห็นตายโหง ตายห่า เป็นแม่นหมาย
หามีใคร หลุดรอด ไปสักราย
ใหญ่ก็ตาย เล็กก็ตาย ตายเหมือนกัน
อันชีวิต คนเรา ก็เท่านี้
ตายเป็นผี เหมือนกัน หมดทั้งนั้น
มัวแย่งชิง อำนาจ ทำไมกัน
มัวฆ่าฟัน ห้ำหั่น กันทำไม
คนมีปืน อย่าฝืน ว่าตัวเก่ง
ทำอวดเบ่ง ไม่เกรง ใครคนไหน
ถ้าเองแน่ เขาก็แน่ สู้แค่ใจ
เองก็ตาย เขาก็ตาย ตายเหมือนกัน
ยอมลดลา วาศอก ขอบอกให้
อย่าทำเบ่ง อวดใหญ่ ให้คนหยัน
เองไม่กลัว เขาไม่กลัว ก็จบกัน
แล้วลูกหลาน จะอยู่ กันอย่างไร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น