น้ำนมจากอกแม่เป็นสิ่งที่มีประโยชน์และคุณค่าสูงสุดสำหรับมนุษย์
นอกจากจะทำให้อิ่มท้อง ทำให้เติบโตแล้ว ยังช่วยสร้างเสริมภูมิคุ้มกันได้อีกด้วย
สัตวเลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆก็เช่นกัน
ต่างต้องการที่จะให้สิ่งที่มีค่าจากอกนี้ให้กับลูกน้อยของตัวเอง
แต่ที่น่าสังเกตก็คือ เมื่อสัตว์มันถึงเวลาต้องหย่านมแล้ว
ตลอดชีวิตมันไม่เคยหวนกลับไปดูดนมอีกเลย
แต่มนุษย์ แม้จะหย่านมแล้ว โตแล้ว ก็ยังก้าวไม่ข้ามนมซักที
ยังใฝ่ฝันถวิลหา อยากกินนมอยู่เหมือนเดิม
หรือมนุษย์มันติดนม หรือไม่รู้จักโตกันแน่
สารพัดนมสัตว์ต่างๆจึงถูกป้อนเข้าตลาดเพื่อตอบสนองความต้องการของมนุษย์
แก่แล้วยังอยากดูด ดื่มนม โดยเฉพาะมนุษย์เพศผู้ แม้จะรู้ว่ามันไม่มีน้ำนมให้ดื่มกิน
มันก็ยังต้องการดูด เลียกินน้ำลายตัวเอง โดยหาได้มีอะไรตกลงท้องไม่
เหมือนหมาแทะกระดูกชิ้นใหญ่
แท้จริงมันหาได้เศษกระดูกนั้นตกลงไปในท้องแม้น้อยนิด
คงมีแต่น้ำลายของมันเองที่มันดูดกินเข้าไป
แต่ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่สามารถจะกินกระดูกนั้นเข้าไปได้
มันก็พอใจที่จะครอบครองกระดูกชิ้นโตนั้นไว้
เป็นหมาหวงกระดูก แม้เพียงได้สัมผัสก็ยังดี
คนที่หย่านมกลับมาดูดนมมันก็ไม่ต่างอะไรกับหมาแทะกระดูก
ที่ได้รสชาติเพียงน้ำลายตัวเองที่ดูดเลียกลืนกินเข้าไปเท่านั้นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น