วันศุกร์ที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

กวีศิลป์51



ชีวิตในกรง


เป็นดอกไม้  เติบใหญ่  ในกระถาง
ถูกจัดวาง  ออกแบบ  จัดสรรหา
แถมให้ปุ๋ย  ให้น้ำ  รสโอชา
แต่งทรงท่า  ดูโก้  เก๋ไก๋ดี

มีชีวิต  ภายใต้ การควบคุม
โดนล้อมรุม หุ้มตอม  ดอมราศี
เขาชมเรา  เพราะเรา  สีสันมี
หรือชมที่  คนคอย  เลี้ยงดูมา

คนเลี้ยงดู  ปูเสื่อ  มีฐานะ
แม้มีไฝ  มีกระ  ก็มิกล้า
เอ่ยปากบอก  พูดจริง  นั้นออกมา
ได้แต่พูด  บอกว่า  ชั่งสวยงาม

เป็นของเล่น  ในมือ  ของผู้ดี
ทั่วธานี  ล้วนมี  คนเกรงขราม
เป็นลูกเป็ด   ขี้เหร่   ก็ว่างาม
เป็นมะขาม  ข้อเดียว  ก็ว่ายาว

ไม่เคยรู้  ความจริง  ทุกสิ่งสรรพ
ไม่เคยรับ  รู้ดี  สีดำขาว
ไม่เคยเห็น  ความงาม  ที่แพรวพราว
ไม่เคยเห็น  ดวงดาว  ที่โสภา

ต้องวาดหน้า  ปั้นหน้า  ยิ้มเข้าไว้
แม้เจ็บไข้   ยิ้มไว้  ที่ดวงหน้า
แม้จักขม   ก็ชม ว่าหวานตา
แม้จะปวด  อุรา  ก็ฝืนใจ

ใช้ชีวิต  ที่ผิด ธรรมชาติ
มันชั่งขาด  ปกติ  เป็นนิสัย
ธรรมดา  ชั่วดี  ระคนไป
จริงเท็จไซร้  แยกได้  เปรียบเทียบมี

นี่มีดี  กับดี  ดีอย่างเดียว
แม้แห้งเหี่ยว หมดค่า  สง่าศรี
เขายังบอก  ยังชม  ว่าสวยดี
ชีวิตนี้  หามี คนจริงใจ


ความรักเหมือนยาขม พุ่มพวง ดวงจันทร์ ขับร้อง กังวาล ทองเนตร กราฟฟิคดีไซน์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น