ข้าคือหญ้า
อันตัวข้า คือหญ้า เกิดจากดิน
ธรนินทร์ หล่อเลี้ยง ชีวิตข้า
พันธุกรรม ต่ำต้อย ด้อยราคา
แต่ตัวข้า ก็เติบใหญ่ ได้คลุมดิน
อันตัวข้า คือหญ้า แม้ค่าน้อย
ข้าจะคอย รอวัน เจ้าสูญสิ้น
หากวันใด ร่างกาย เจ้าเป็นดิน
ข้าจะดูด จะกิน แล้วเติบโต
ข้าคือหญ้า มีค่า แค่เพียงดิน
ข้าไม่เคย โบยบิน หยิ่งยโส
ใครจะรวย ล้นฟ้า หรือหิวโซ
ข้าก็เติบ ก็โต ของข้าไป
ใครจะมี สีแสง แข่งอำนาจ
ใครฉลาด ใครโง่ ใครโตใหญ่
ใครจะเหยียบ จะย่ำ ให้ช้ำใจ
ข้าไม่บ่น ว่าใคร ให้ได้ยิน
ข้าคือหญ้า เกิดมา แม้ต้อยต่ำ
โดนเขาเหยียบ เขาย่ำ คำติฉิน
ข้าถูกมอง ไร้ค่า จนชาชิน
แต่ข้าอยู่ คลุมดิน ตลอดมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น