กวีศิลป์58

หนาว

แม้หนาวกาย แค่ไหน  ก็ทนได้

แต่หนาวใจ  ยากแท้  จะทนไหว

ยิ่งหนาวหนัก  เมื่อรัก มาห่างไกล

ปวดหัวใจ  ยากแท้  จะทานทน

หนาวลมที่ลำนารายณ์ สายัณห์ สัญญา ขับร้อง กังวาล ทองเนตร กราฟฟิคดีไซน์

กวีศิลป์57

จำใจจาก

ไม่มีใจ  คบไป  ก็เท่านั้น

นั่งคอยวัน  เวลา  น้ำตาไหล

ไม่มีใจ  ทนอยู่  เพื่อสิ่งใด

จากกันไป  เจ็บใจ  เพียงครั้งเดียว

จากวันนี้  คงมี  เจ็บอยู่บ้าง

ไปตามทาง  แม้ใจ มันแปลบเสียว

คงไม่นาน  เวลา  คงยาเยียว

ทนแดเดียว  ดีกว่า  เจ็บหัวใจ

แม้นไม่รัก  ไม่อยาก จะเห็นหน้า

ไม่อยากให้  อุรา  นั้นหมองไหม้

เห็นหน้าเธอ  พี่เผลอ ละเมอไป

ได้แต่คลำ  หัวใจ  คิดขึ้นมา

ขออำลา  จากกัน  ในวันนี้

ความรู้สึก  ที่ดี  เก็บไว้หนา

เก็บคืนฝัน  วันเก่า  เรามีมา

จากกันทั้ง  น้ำตา  ที่หลั่งริน

จากก่อนวิวาห์ สายัณห์ สัญญา ขับร้อง ก้อง คนตัดต่อ

กวีศิลป์56

ยิ่งรู้จักยิ่งห่างไกล

หรือว่าทาง  รักเรา  มันตีบตัน

หรือว่าฉัน  และเธอ ไปไม่ได้

หรือว่าเรา  ทั้งสอง นั้นห่างไกล

ยิ่งชิดใกล้  หัวใจ ยิ่งห่างกัน

ยิ่งรักมาก  ยิ่งรู้  ทางข้างหน้า

หรือชะตา  รักเรา นั้นผกผัน

หรือว่าเรา  นั้นใช่  เนื้อคู่กัน

หรือสวรรค์  ขีดเส้น แบ่งแยกเรา

ยิ่งใกล้ชิด  ยิ่งรู้   ว่าไม่ใช่

ยิ่งมีใจ        ยิ่งห่าง ไปจากเขา

รักหนอรัก   ยากนัก จักบรรเทา

คิดแล้วเศร้า  เหงาใจ  เพียงลำพัง

เสียงแคนสิ้นมนต์ขลัง สายัณห์ สัญญา ขับร้อง กังวาล ทองเนตร กราฟฟิคดีไซน์

กวีศิลป์ 55

คอย

บรรยากาศ รอบข้าง สว่างไสว

แต่ทำไม     หัวใจ   ฉันมืดหมอง

อยู่ท่ามกลาง  แสงไฟ  อันเรืองรอง

แสงไฟส่อง  แต่ใจ  ฉันมืดมน

คอยเธอมา  คอยแล้ว  ก็คอยเล่า

ฉันนั่งเฝ้า     จนใจ  ฉันหมองหม่น

เธอไม่มา  พาให้  พี่กังวล

เหนื่อยเต็มทน  สุดท้อ  รอเธอมา

อยากบอกเธอ  วันนี้  พี่เหนื่อยอ่อน

ใจพี่กร่อน  ขาดแรง  แสวงหา

อยู่ท่ามกลาง  แสงสี  ตระการตา

ความโสภา  หาได้  เกิดในใจ

ไฟในใจ  พี่นั้น  มันริบหรี่

คงไม่มี  ใครมา  จุดติดได้

เหนื่อยและท้อ ยากแท้  จะทำใจ

คงให้ไฟ  มอดดับ ลับลาที

ที่รักเธออยู่ไหน สายัณห์ สัญญาขับร้อง กังวาล ทองเนตร กราฟฟิคและตัดต่อ

กวีศิลป์54

เจ็บ

คิดถึงเธอ  เฝ้าเพ้อ  เหม่อมองหา

เธอไม่มา    อุรา       ฉันเปลี่ยวเหงา

โอ้เธอจ๋า  ไม่มี         แม้แต่เงา

เธอทิ้งเรา  ให้เศร้า    นอนเหงาใจ

ฉันรักเธอ  เสมอมา  แม้ว่าเจ็บ

หัวใจฉัน  อักเสบ  มากแค่ไหน

รักกับเธอ  ฉันได้  แต่แผลใจ

นอนร้องไห้  ครวญคร่ำ กรำน้ำตา

ในอุรา  ของฉัน  เวลานี้

ไม่เคยมี  คนที่  จะห่วงหา

รักก็เจ็บ  เลิกก็เจ็บ ทรมา

มันแสนสา เจ็บร้าว  เจ้าหัวใจ

                 ฟ้าบันดาล สายัณห์ สัญญา ขับร้อง กราฟฟิคและตัดต่อโดย กังวาล ทองเนตร

กวีศิลป์53

จุดไฟใจ

จงจุดไฟ  ในใจ  ให้ลุกโชน

จงตระโกน  ดังดัง  ข้าไม่แพ้

ข้าจะอยู่  ดูเอง  สิ้นดวงแด

ข้าไม่แพ้  ข้าคือ ประชาชน

ประชาชน  เป็นใหญ่ ในโลกหล้า

ประชาชน  เกิดขึ้น  ทุกแห่งหน

ประชาชน  นั้นเป็น  เช่นสากล

ประชาชน  อมตะ  นิรันดร์กาล

ผู้ปกครอง  นับวัน  ใกล้สาบสูญ

ประชาชน  ไพบูลย์  แผ่ไพศาล

ประชาชน  จึงใหญ่  ตลอดกาล

ใครอย่าหาญ  เข่นฆ่า  ประชาชน

ภาพคนเมือง

ฉากชีวิต

ชีวิตคน  เหมือนวน อยู่ในอ่าง

มีสุขบ้าง  ทุกข์บ้าง  ตามประสา

มีความสุข มีร้องไห้  กินน้ำตา

ธรรมดา อย่างนี้  ชีวิตเรา

เพลงเสภาสายัณห์ -สายัณห์ สัญญา ขับร้อง

กวีศิลป์52

หัวอกศิลปิน

ศิลปิน  หากิน  แสนลำบาก

ทนทุกข์ยาก  ลำบาก  มันสมอง

จะสร้างสรรค์  ผลงาน  ให้เป็นทอง

ถูกคนมอง  ตีค่า  ราคาคุย

ผลิตผลงาน  ออกมา  แสนเหนื่อยล้า

ถูกตราหน้า  กร่นด่า  ว่าถ่มถุย

แบกผลงาน  ไปหา  หวังนั่งคุย

เขาบอกปัด  หลุดลุ่ย  ไม่สนใจ

เข้าโรงพิมพ์  โรงหนึ่ง สองสามสี่

หาได้มี  ท่าที  สนใจไม่

เดินก้มหน้า  กลับบ้าน  สะท้านใจ

แอบร้องไห้  ปวดใจ  ก็หลายคราว

พอเราลง  ในหน้า  ของเว็บไซต์

ทำสนใจ อยากได้ ตัวร้อนผ่าว

อย่าเพิ่งลง เลยหนา  รอชั่วคราว

คงถึงคราว  ที่เรา  ต้องคุยกัน

ยามกูไป หามึง  จนถึงที่

ไม่สนใจ  ใยดี  เรียกไม่หัน

ขอคุยด้วย  เพื่อเสนอ ในผลงาน

ยังไม่อ่าน  มึงบอก  ว่าไม่ดี

พอกูมี  ช่องทาง  มาอ้างชื่อ

ไอ้กระบือ มึงสัตว์ เดรัจถี

ลอกผลงาน ของกู  อยู่ทั้งปี

ทำเช่นนี้  ไม่ใช่ ผู้เจริญ

นำบทกลอน  ของกู  ไปสร้างค่า

ทำวางท่า  ให้คน  สรรเสริญ

โธ่ไอ้ควาย  บัดซบ จบทางเดิน

มึงอย่าเพลิน แอบอ้าง  ผลงานกู

ค่าสมอง  ที่กู  สร้างสรรค์มา

ไม่เห็นค่า  ไม่ให้  ไม่รับรู้

มึงร่ำรวย เพราะขาย  งานของกู

สักวันหนึ่ง  มึงจะรู้ ไอ้อัปรีย์

แล้งน้ำใจ สายัณห์ สัญญา ขับร้อง กังวาล ทองเนตรตัดต่อกราฟฟิคดีไซน์

( มอบแด่พวกมิจฉาชีพที่ชอบขโมยเอาผลงานของคนอื่นไปพิมพ์ขาย แล้วแอบอ้างเป็นผลงานตัวเอง ผลงานทุกชิ้นถูกคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ 2537 ผู้ใดละเมิดมีโทษสูงสุดตามกฎหมาย )

กวีศิลป์51

ชีวิตในกรง

เป็นดอกไม้  เติบใหญ่  ในกระถาง

ถูกจัดวาง  ออกแบบ  จัดสรรหา

แถมให้ปุ๋ย  ให้น้ำ  รสโอชา

แต่งทรงท่า  ดูโก้  เก๋ไก๋ดี

มีชีวิต  ภายใต้ การควบคุม

โดนล้อมรุม หุ้มตอม  ดอมราศี

เขาชมเรา  เพราะเรา  สีสันมี

หรือชมที่  คนคอย  เลี้ยงดูมา

คนเลี้ยงดู  ปูเสื่อ  มีฐานะ

แม้มีไฝ  มีกระ  ก็มิกล้า

เอ่ยปากบอก  พูดจริง  นั้นออกมา

ได้แต่พูด  บอกว่า  ชั่งสวยงาม

เป็นของเล่น  ในมือ  ของผู้ดี

ทั่วธานี  ล้วนมี  คนเกรงขราม

เป็นลูกเป็ด   ขี้เหร่   ก็ว่างาม

เป็นมะขาม  ข้อเดียว  ก็ว่ายาว

ไม่เคยรู้  ความจริง  ทุกสิ่งสรรพ

ไม่เคยรับ  รู้ดี  สีดำขาว

ไม่เคยเห็น  ความงาม  ที่แพรวพราว

ไม่เคยเห็น  ดวงดาว  ที่โสภา

ต้องวาดหน้า  ปั้นหน้า  ยิ้มเข้าไว้

แม้เจ็บไข้   ยิ้มไว้  ที่ดวงหน้า

แม้จักขม   ก็ชม ว่าหวานตา

แม้จะปวด  อุรา  ก็ฝืนใจ

ใช้ชีวิต  ที่ผิด ธรรมชาติ

มันชั่งขาด  ปกติ  เป็นนิสัย

ธรรมดา  ชั่วดี  ระคนไป

จริงเท็จไซร้  แยกได้  เปรียบเทียบมี

นี่มีดี  กับดี  ดีอย่างเดียว

แม้แห้งเหี่ยว หมดค่า  สง่าศรี

เขายังบอก  ยังชม  ว่าสวยดี

ชีวิตนี้  หามี คนจริงใจ

ความรักเหมือนยาขม พุ่มพวง ดวงจันทร์ ขับร้อง กังวาล ทองเนตร กราฟฟิคดีไซน์

กวีศิลป์ 50

สร้างจากมือ

มีสมอง  สองมือ  ยังอยู่ครบ

แม้ประสบ  พบพา  ซึ่งปัญหา

หาทางออก  แก้ไข  ด้วยปัญญา

ร้อยปัญหา  แก้ได้  ไม่ใหญ่เกิน

มือของเรา  ทำลาย  ได้ทุกสิ่ง

เป็นความจริง ใช่สิ่ง  มัวอายเขิน

มือของเรา  เช่นกัน   ที่สร้างเงิน

ความเจริญ  ความชั่ว  มาจากมือ

มีสมอง  สั่งการ   ผ่านออกไป

จะคิดการ  สิ่งใด  ให้สัตย์ซื่อ

จะทำลาย  สร้างสรรค์  ก็ด้วยมือ

เพราะนี่คือ  พระเจ้า  ท่านให้มา

กวีศิลป์ 49

ทางชีวิต

ในวัยเยาว์ ชีวิตเรา ดูมีค่า

แต่กายา เล็กอยู่ สู้ไม่ไหว

มันสมอง ของเรา ก็เล็กไป

จะคิดการ สิ่งใด ไม่ดีพอ

อันตราย รอบกาย ก็มีมาก

ทั้งริ้นไร ยุงทาก งูเขี้ยวขอ

ทั้งตัวเล็ก ตัวใหญ่ ต่างหมายรอ

สบโอกาส แล้วก็ ได้มีตาย

กว่าจะเติบ จะโต เป็นผู้คน

จำต้องอด ต้องทน ไปให้ได้

เมื่อปีกกล้า ขาแข็ง ก็วุ่นวาย

อุปสรรค มากมาย อยู่รายทาง

เมื่อยังเล็ก เป็นเด็ก ไร้เดียงสา

มีพ่อแม่ อุ้มพา อยู่ไม่ห่าง

อันตราย น้อยใหญ่ ค่อยเบาบาง

มีพ่อแม่ ถางทาง สร้างให้เรา

เมื่อออกสู่ สังคม ปมน้อยใหญ่

มีมาให้ แก้ไข ได้คลายเหงา

บางทีแย่ แก้ไป ไม่บรรเทา

มันยิ่งแก้ ยิ่งเข้า  มาติดพัน

สารพัน ปัญหา ของชีวิต

ไม่มีถูก ไม่มีผิด น่าขบขัน

ไม่มีแบบ ไม่มีแผน เป็นนิรันดร์

เป็นรางวัล สวรรค์ เขาให้พร

ขอซับน้ำตาให้เธอเอง สายัณห์ สัญญา 

กวีศิลป์ 48

ชีวิตบางทีก็อยากเข้าไปอยู่ในกรอบ

บางทีก็อยากอยู่นอกกรอบ

ไม่มีสูตรสำเร็จเพราะมันคือชีวิต

  มันยังไม่ตาย

อิสระ  เสรี ที่จิตใจ

ใครต่อใคร ล้วนใฝ่  แสวงหา

ต่างยึดถือ  แบบแผน  เป็นปรัชญา

ต่างดิ้นรน   ค้นหา  ให้ได้มี

เสรีภาพ  เกินไป  ก็ไร้ค่า

ขาดวินัย  ต่อการ  งานหน้าที่

ขาดระเบียบ แบบแผน  สิ่งที่ดี

เราควรมี  เสรี คู่วินัย

หากวินัย เกินไป  ไร้เสรี

เผด็จการ   ดีดี    จริงแน่ไซร้

อยู่ในกรอบ  นอนกรอบ ครอบวินัย

มันกดดัน  จิตใจ  ของทุกคน

กวีศิลป์ 47

        ข้าคือหญ้า 

อันตัวข้า  คือหญ้า  เกิดจากดิน

ธรนินทร์    หล่อเลี้ยง  ชีวิตข้า

พันธุกรรม  ต่ำต้อย    ด้อยราคา

แต่ตัวข้า  ก็เติบใหญ่  ได้คลุมดิน

อันตัวข้า  คือหญ้า  แม้ค่าน้อย

ข้าจะคอย  รอวัน     เจ้าสูญสิ้น

หากวันใด  ร่างกาย   เจ้าเป็นดิน

ข้าจะดูด  จะกิน     แล้วเติบโต

ข้าคือหญ้า   มีค่า   แค่เพียงดิน

ข้าไม่เคย  โบยบิน  หยิ่งยโส

ใครจะรวย  ล้นฟ้า  หรือหิวโซ

ข้าก็เติบ     ก็โต  ของข้าไป

ใครจะมี    สีแสง  แข่งอำนาจ

ใครฉลาด  ใครโง่  ใครโตใหญ่

ใครจะเหยียบ  จะย่ำ  ให้ช้ำใจ

ข้าไม่บ่น  ว่าใคร  ให้ได้ยิน

ข้าคือหญ้า  เกิดมา  แม้ต้อยต่ำ

โดนเขาเหยียบ  เขาย่ำ  คำติฉิน

ข้าถูกมอง  ไร้ค่า  จนชาชิน

แต่ข้าอยู่  คลุมดิน  ตลอดมา

กวีศิลป์ 46

ใบไม้แห้ง

ดุจใบไม้ ลอยไป  กับสายน้ำ

จะพลิกคว่ำ  จมลง  ที่แห่งไหน

สุดแต่ลม  แต่น้ำ พัดพาไป

จะจมลง  ที่ใด  ไม่แน่นอน

ชีวิตพี่  นี่เปรียบ  ใบไม้แห้ง

อ่อนระโหย  โรยแรง  จนล้าอ่อน

ถูกแรงกรรม  ซัดเซ    พเนจร

ขาดที่หลับ  ที่นอน  พักผ่อนกาย

พี่เหนื่อยยาก  ลำบาก  อย่างแสนสา

สู้อดทน  ด้นมา  หาที่หมาย

ตราบวันนี้  ตัวพี่  ยังเข็ญใจ

แอบร้องไห้  หลายครา  ลับตาคน

เหมือนใบไม้  ลอยไป  ไม่ถึงฝั่ง

ลอยเคว้งคว้าง  กลางวัง  ชั่งสับสน

สู้เหนื่อยยาก  ลำบาก  สู้อดทน

ก็ยังจน  ยากไร้   สิ้นไมตรี

ตราบสายน้ำ  ยังมี  ให้พี่ลอย

ตราบสายลม  ยังคอย พัดพาพี่

แม้จะไกล   สุดสาย  ของนที

ตัวพี่นี้     จะไป  ให้สุดทาง

แล้งน้ำใจ สายัณห์ สัญญา ขับร้อง กังวาล ทองเนตรตัดต่อกราฟฟิคดีไซน์

กวีศิลป์ 45

     วัยสาววัยใส

ในวัยสาว  ขาวสวย  ดูนวยนาด

ดูผุดผาด  สะอาดตา  น่าชมชื่น

ดูผิวพรรณ  งามผ่อง น่ากินกลืน

ยามเธอยิ้ม  เริงรื่น  ชื่นใจชาย

อันหญิงสาว  พริ้งพราว  ในวัยใส

มองส่วนใด  ต้องใจ  ไม่มีหน่าย

อยากสัมผัส  ใกล้ชิด  ติดตรึงกาย

อยากสูดไอ  กลิ่นเนื้อ  ของนงคราญ

คลังภาพ โจวเหวินฟะ

เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้

มาไงวะนี่ โจว ซิง ฉือ ..ขอแจมหน่อยพี่โจวใหญ่

 แจมตลอด โจวซิงฉือ

โจว เหวิน ฟะครับ

ขอบคุณภาพตามเว็บที่ปรากฎในแต่ละภาพครับที่เอื้อเฟื้อ