วันพฤหัสบดีที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

จงดับไฟในใจเธอ



ดับเสียเถิดเปลวไฟในใจเธอ

เหมือนจับปู  ใส่กระด้ง  ห่าลงตับ
เที่ยวไล่ตี ไล่จับ  มันก็หนี
จับตัวโน้น  วางตัวนั้น ชั่งยวนยี
มันก็หนี  ก็ไต่ ไม่ยอมฟัง
นึกย้อนไป  ให้สงสาร พ่อแม่เธอ
มีลูกเอ๋อ พูดไป เหมือนไม่สั่ง
คงแหกปาก  ถึงหู  ก็ไม่ฟัง
น้ำตาหลั่ง  พอฉัน คิดขึ้นมา
ลูกอัปรีย์ เช่นนี้ มันสอนยาก
มันต้องมี วิบาก กรรมตามหา
จะหากิน ติดขัด เมื่อโตมา
จะบากหน้า เที่ยวเตร่ เร่ขายตัว
ใครได้ไป เป็นเมีย คงเสียใจ
พอผัวเผลอ ทีไร โดนสวมหัว
โดนสวมเขา เรื่อยไป เพราะเมียตัว
ไม่รักดี รักชั่ว เกลือกกลั๊วตม
สิ่งไหนดี เธอนั้น หันหลังจาก
สิ่งไหนยาก เธอบอก ไม่เหมาะสม
สิ่งใดต่ำ ดำชั่ว มั่วโคลนตม
เธอนิยม วิ่งหา ว่ามันดี
แสนสงสาร แม่พ่อ เธอเหลือเกิน
ต้องอายเขิน ลูกตัว ทำบัดสี
สร้างแต่เรื่อง งามหน้า อยู่ทั้งปี
ทั้งชีวี หาได้ ภาคภูมิใจ
อยู่ก็อาย ตายก็หลับ ตาไม่ลง
อานิสงส์ ถึงพ่อแม่ หามีไม่
อยู่ก็เจ็บ ตายก็ช้ำ ลูกจัญไร
เธอเป็นไฟ นรก ที่เกิดมา
เกิดมาล้าง มาผลาญ มาแผดเผา
ตัวของเจ้า มันชั่ง มีบาปหนา
เธอเผาไหม้ คนที่ เลี้ยงเธอมา
ชังน้ำหน้า คนที่ ไม่รักดี
มีคนดี ยื่นจิต มิตรสัมพันธ์
ตัวเธอนั้น เสือกไส ไล่เขาหนี
เหมือนกับผี เห็นพระ ผละทันที
เธอวิ่งหนี สิ่งดี คว้าสิ่งเลว
คงเหลวแหลก ต่อไป จนแตกดับ
คงย่อยยับ จมดิ่ง กลิ้งลงเหว
อย่าโทษใคร เลยเธอ แม่คนเลว
จงรับเปลว ไฟบาป ที่เธอทำ
เธอคงร้อน คงไหม้ ไฟสุมอก
มันเป็นไฟ นรก ขอบอกย้ำ
นั่งก็ร้อน นอนก็ทุกข์ สุดระกำ
มันคือไฟ แห่งกรรม เธอทำมา
จงสำนึก แล้วเธอ จะร่มเย็น
เมื่อเธอเห็น แสงธรรม อยู่ตรงหน้า
จงอย่าผละ  อย่าหนี แม่สีกา
จงเข้าหา  แล้วเธอ จะพบทาง
เห็นบัณฑิต คิดดี มีวิชา
มายื่นมือ  ตรงหน้า อย่าเมินหมาง
อย่าขับไล่ เขาหนี ให้พ้นทาง
เพราะน้องนาง จะไม่พบ สิ่งที่ดี
เจอสิ่งดี ไล่หนี ขับไล่ส่ง
เจอทางลง กลับผลัก บันไดหนี
เจอคนที่ นำทาง ที่แสนดี
เธอว่าด่า ป่นปี้ ไม่ดีเลย
เจอโอกาส  เธอปิด ประตูใส่
เขายื่นให้ เธอนั้น กลับนิ่งเฉย
เจอเพชรแท้ เธอกลับ ไม่ชมเชย
ไฉนเลย ชีวิต  จะได้ดี
พอเจอขี้ รายทาง  เธอนั่งทับ
เธอเอามือ ไปจับ ที่ก้อนขี้
เจอประตู  คุกตาราง  เธอยินดี
เธอรุกรี้ รุกรน จะเข้าไป
ประตูคุก เขาปิด อย่างแน่นหนา
เธอก็วิ่ง ก็หา ของมาไข
จะเข้าไป ให้ได้ คนอะไร
ที่ดีดี ไม่ไป ใจของเธอ
เป็นหญิงดี  มีค่า ให้คนมอง
ให้ใครเห็น ใครยกย่อง ยื่นเสนอ
เธอกลับอ้อน อิดออด ไม่อยากเจอ
อยากเป็นนาง  บำเรอ เซ่อจริงจริง
หรือว่าเธอ เสพสม เจ้าดีลโด้
จนสติ คนโก้ ไม่หยุดนิ่ง
เลยเป็นคน เสพติด กามจริงจริง
ถ้าหยุดนิ่ง  อกมัน จะแตกตาย
หยุดเถิดน้อง พี่ก้อง เที่ยวร้องขอ
พูดแทนแม่ แทนพ่อ  ที่เสียหาย
หยุดเถิดน้อง  พี่ก้อง ยอมมอบกาย
ยอมมอบใจ พลีให้ ถ้าเธอคืน
ยังเฝ้ารัก เฝ้าห่วง เฝ้าอาวรณ์
แม้จะถอน หายใจ ด้วยแข็งขืน
เพราะเธอทำ  เจ็บช้ำ ทนกล้ำกลืน
พี่ก็ฝืน ยอมได้ เพื่อดึงเธอ
กลับมาสู่ เส้นทาง ปกติ
กลับมาสิ พี่ยื่น ข้อเสนอ
มาเป็นคู่ เมียผัว กันเถิดเธอ
จะเสนอ ยื่นให้ ใจพี่ชาย
เธอจะชั่ว จะดี มีถี่ห่าง
พี่จะถาก จะถาง ล้างให้ได้
จะล้างคาว โลกีย์ ที่หัวใจ
จะประสาน รอยไหม้ ในใจเธอ
พี่ยังรัก ยังห่วง ทุกเวลา
เฝ้าพร่ำเพ้อ ห่วงหา อยู่เสมอ
คอยตักเตือน ชี้ทาง ให้กับเธอ
เที่ยวยื่นข้อ เสนอ มาหลายปี
จงรักพี่  ตอนที่ พี่ยังรัก
ถ้าถึงวัน พี่ก้อง หักใจหนี
จะใส่พาน มาให้ ไม่ใยดี
อย่าให้พี่ จากหนี เลยทรามวัย
มารักกัน สร้างสรรค์ เส้นทางรัก
มาสลัก คำรัก ที่ยิ่งใหญ่
มาก่อเกื้อ เสริมส่ง ตรงหัวใจ
มาสลัก รักไว้ กลางใจเรา

...........................................................................................................................
พี่ก้องยังรักเธออยู่เสมอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม
แต่ใจพี่ก็แค่ก้อนเนื้อก้อนนึงมันคงทนได้ไม่นานนัก
เมื่อใดที่ใจพี่หมดรัก ก็ไม่มีเธอนั้นอีกต่อไป





อย่าเที่ยวทำตัวเป็นปีศาจร้ายยามค่ำคืนเที่ยวหากินของต่ำของสกปรก


อย่าเที่ยวเดินเข้าไปยังที่สุ่มเสี่ยงอันตราย


อย่าเที่ยวเดินแบกหน้าขอให้เป็นที่ละอาย


อย่าเที่ยวทำตัวทำใจต่ำยามค่ำคืนเป็นอีกาที่คอยรบกวนสร้างปัญหาให้สังคม


อย่าเที่ยวคิดหรือวาดวิมานจนลืมความจริง ว่าเราเป็นหญิงที่บอบบาง


อย่าเที่ยวเร่ขายเรือนร่าง ให้ชายมองเป็นของเล่นไม่เห็นค่ายามค่ำคืน
แต่ให้แคร์สายตาและความรู้สึกคนที่รักเธอ


จงวาดฝันสร้างรัก สร้างชีวิตใหม่กับคนที่รักเธออย่างแท้จริง


หยุดเถิดคนดี ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกิน
ก่อนที่คนที่รักเธอจะมองเห็นเธอเป็นแค่หยากไย่ของไม่มีค่าอีกคน
แล้ววันนั้นเธอจะไม่เหลือใครอยู่ข้างกายเธออีกเลย



ยื่นมือมารับรักรับไมตรีจากพี่คนนี้ คนที่จะพาเดินออกมาแล้วเริ่มต้นเดินในเส้นทางที่ถูกต้อง
กับพี่ก้องคนนี้ แม้มันจะไม่ดีที่สุด แต่พี่สัญญาว่า เธอจะยิ้มได้ ไม่อายคนว่าเธอ
ได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว และเธอมีคนที่ยอมพร้อมใจ
จะจับมือเธอเดินไปทุกเส้นทาง ด้วยใจรักและภักดี

จงยื่นมือเธอส่งมาหาพี่ พี่ยื่นมือส่งให้เธอมานานแล้ว
อย่าให้พี่ ดึงมือกลับ พร้อมกับความว่างเปล่า
เพราะเมื่อเวลานั้นมาถึง
สองเราก็จะกลายเป็นเพียงแค่ สายลมที่พัดผ่านมาแล้วก็พัดผ่านไปจะไม่มีตัวตนและหัวใจ
ให้กันและกันเห็นอีกต่อไป

ออกมาแล้วเดินไปกับพี่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น