จงดับไฟในใจเธอ

ดับเสียเถิดเปลวไฟในใจเธอ

เหมือนจับปู  ใส่กระด้ง  ห่าลงตับ

เที่ยวไล่ตี ไล่จับ  มันก็หนี

จับตัวโน้น  วางตัวนั้น ชั่งยวนยี

มันก็หนี  ก็ไต่ ไม่ยอมฟัง

นึกย้อนไป  ให้สงสาร พ่อแม่เธอ

มีลูกเอ๋อ พูดไป เหมือนไม่สั่ง

คงแหกปาก  ถึงหู  ก็ไม่ฟัง

น้ำตาหลั่ง  พอฉัน คิดขึ้นมา

ลูกอัปรีย์ เช่นนี้ มันสอนยาก

มันต้องมี วิบาก กรรมตามหา

จะหากิน ติดขัด เมื่อโตมา

จะบากหน้า เที่ยวเตร่ เร่ขายตัว

ใครได้ไป เป็นเมีย คงเสียใจ

พอผัวเผลอ ทีไร โดนสวมหัว

โดนสวมเขา เรื่อยไป เพราะเมียตัว

ไม่รักดี รักชั่ว เกลือกกลั๊วตม

สิ่งไหนดี เธอนั้น หันหลังจาก

สิ่งไหนยาก เธอบอก ไม่เหมาะสม

สิ่งใดต่ำ ดำชั่ว มั่วโคลนตม

เธอนิยม วิ่งหา ว่ามันดี

แสนสงสาร แม่พ่อ เธอเหลือเกิน

ต้องอายเขิน ลูกตัว ทำบัดสี

สร้างแต่เรื่อง งามหน้า อยู่ทั้งปี

ทั้งชีวี หาได้ ภาคภูมิใจ

อยู่ก็อาย ตายก็หลับ ตาไม่ลง

อานิสงส์ ถึงพ่อแม่ หามีไม่

อยู่ก็เจ็บ ตายก็ช้ำ ลูกจัญไร

เธอเป็นไฟ นรก ที่เกิดมา

เกิดมาล้าง มาผลาญ มาแผดเผา

ตัวของเจ้า มันชั่ง มีบาปหนา

เธอเผาไหม้ คนที่ เลี้ยงเธอมา

ชังน้ำหน้า คนที่ ไม่รักดี

มีคนดี ยื่นจิต มิตรสัมพันธ์

ตัวเธอนั้น เสือกไส ไล่เขาหนี

เหมือนกับผี เห็นพระ ผละทันที

เธอวิ่งหนี สิ่งดี คว้าสิ่งเลว

คงเหลวแหลก ต่อไป จนแตกดับ

คงย่อยยับ จมดิ่ง กลิ้งลงเหว

อย่าโทษใคร เลยเธอ แม่คนเลว

จงรับเปลว ไฟบาป ที่เธอทำ

เธอคงร้อน คงไหม้ ไฟสุมอก

มันเป็นไฟ นรก ขอบอกย้ำ

นั่งก็ร้อน นอนก็ทุกข์ สุดระกำ

มันคือไฟ แห่งกรรม เธอทำมา

จงสำนึก แล้วเธอ จะร่มเย็น

เมื่อเธอเห็น แสงธรรม อยู่ตรงหน้า

จงอย่าผละ  อย่าหนี แม่สีกา

จงเข้าหา  แล้วเธอ จะพบทาง

เห็นบัณฑิต คิดดี มีวิชา

มายื่นมือ  ตรงหน้า อย่าเมินหมาง

อย่าขับไล่ เขาหนี ให้พ้นทาง

เพราะน้องนาง จะไม่พบ สิ่งที่ดี

เจอสิ่งดี ไล่หนี ขับไล่ส่ง

เจอทางลง กลับผลัก บันไดหนี

เจอคนที่ นำทาง ที่แสนดี

เธอว่าด่า ป่นปี้ ไม่ดีเลย

เจอโอกาส  เธอปิด ประตูใส่

เขายื่นให้ เธอนั้น กลับนิ่งเฉย

เจอเพชรแท้ เธอกลับ ไม่ชมเชย

ไฉนเลย ชีวิต  จะได้ดี

พอเจอขี้ รายทาง  เธอนั่งทับ

เธอเอามือ ไปจับ ที่ก้อนขี้

เจอประตู  คุกตาราง  เธอยินดี

เธอรุกรี้ รุกรน จะเข้าไป

ประตูคุก เขาปิด อย่างแน่นหนา

เธอก็วิ่ง ก็หา ของมาไข

จะเข้าไป ให้ได้ คนอะไร

ที่ดีดี ไม่ไป ใจของเธอ

เป็นหญิงดี  มีค่า ให้คนมอง

ให้ใครเห็น ใครยกย่อง ยื่นเสนอ

เธอกลับอ้อน อิดออด ไม่อยากเจอ

อยากเป็นนาง  บำเรอ เซ่อจริงจริง

หรือว่าเธอ เสพสม เจ้าดีลโด้

จนสติ คนโก้ ไม่หยุดนิ่ง

เลยเป็นคน เสพติด กามจริงจริง

ถ้าหยุดนิ่ง  อกมัน จะแตกตาย

หยุดเถิดน้อง พี่ก้อง เที่ยวร้องขอ

พูดแทนแม่ แทนพ่อ  ที่เสียหาย

หยุดเถิดน้อง  พี่ก้อง ยอมมอบกาย

ยอมมอบใจ พลีให้ ถ้าเธอคืน

ยังเฝ้ารัก เฝ้าห่วง เฝ้าอาวรณ์

แม้จะถอน หายใจ ด้วยแข็งขืน

เพราะเธอทำ  เจ็บช้ำ ทนกล้ำกลืน

พี่ก็ฝืน ยอมได้ เพื่อดึงเธอ

กลับมาสู่ เส้นทาง ปกติ

กลับมาสิ พี่ยื่น ข้อเสนอ

มาเป็นคู่ เมียผัว กันเถิดเธอ

จะเสนอ ยื่นให้ ใจพี่ชาย

เธอจะชั่ว จะดี มีถี่ห่าง

พี่จะถาก จะถาง ล้างให้ได้

จะล้างคาว โลกีย์ ที่หัวใจ

จะประสาน รอยไหม้ ในใจเธอ

พี่ยังรัก ยังห่วง ทุกเวลา

เฝ้าพร่ำเพ้อ ห่วงหา อยู่เสมอ

คอยตักเตือน ชี้ทาง ให้กับเธอ

เที่ยวยื่นข้อ เสนอ มาหลายปี

จงรักพี่  ตอนที่ พี่ยังรัก

ถ้าถึงวัน พี่ก้อง หักใจหนี

จะใส่พาน มาให้ ไม่ใยดี

อย่าให้พี่ จากหนี เลยทรามวัย

มารักกัน สร้างสรรค์ เส้นทางรัก

มาสลัก คำรัก ที่ยิ่งใหญ่

มาก่อเกื้อ เสริมส่ง ตรงหัวใจ

มาสลัก รักไว้ กลางใจเรา

...........................................................................................................................

พี่ก้องยังรักเธออยู่เสมอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม

แต่ใจพี่ก็แค่ก้อนเนื้อก้อนนึงมันคงทนได้ไม่นานนัก

เมื่อใดที่ใจพี่หมดรัก ก็ไม่มีเธอนั้นอีกต่อไป

อย่าเที่ยวทำตัวเป็นปีศาจร้ายยามค่ำคืนเที่ยวหากินของต่ำของสกปรก

อย่าเที่ยวเดินเข้าไปยังที่สุ่มเสี่ยงอันตราย

อย่าเที่ยวเดินแบกหน้าขอให้เป็นที่ละอาย

อย่าเที่ยวทำตัวทำใจต่ำยามค่ำคืนเป็นอีกาที่คอยรบกวนสร้างปัญหาให้สังคม

อย่าเที่ยวคิดหรือวาดวิมานจนลืมความจริง ว่าเราเป็นหญิงที่บอบบาง

อย่าเที่ยวเร่ขายเรือนร่าง ให้ชายมองเป็นของเล่นไม่เห็นค่ายามค่ำคืน

แต่ให้แคร์สายตาและความรู้สึกคนที่รักเธอ

จงวาดฝันสร้างรัก สร้างชีวิตใหม่กับคนที่รักเธออย่างแท้จริง

หยุดเถิดคนดี ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกิน

ก่อนที่คนที่รักเธอจะมองเห็นเธอเป็นแค่หยากไย่ของไม่มีค่าอีกคน

แล้ววันนั้นเธอจะไม่เหลือใครอยู่ข้างกายเธออีกเลย

ยื่นมือมารับรักรับไมตรีจากพี่คนนี้ คนที่จะพาเดินออกมาแล้วเริ่มต้นเดินในเส้นทางที่ถูกต้อง

กับพี่ก้องคนนี้ แม้มันจะไม่ดีที่สุด แต่พี่สัญญาว่า เธอจะยิ้มได้ ไม่อายคนว่าเธอ

ได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว และเธอมีคนที่ยอมพร้อมใจ

จะจับมือเธอเดินไปทุกเส้นทาง ด้วยใจรักและภักดี

จงยื่นมือเธอส่งมาหาพี่ พี่ยื่นมือส่งให้เธอมานานแล้ว

อย่าให้พี่ ดึงมือกลับ พร้อมกับความว่างเปล่า

เพราะเมื่อเวลานั้นมาถึง

สองเราก็จะกลายเป็นเพียงแค่ สายลมที่พัดผ่านมาแล้วก็พัดผ่านไปจะไม่มีตัวตนและหัวใจ

ให้กันและกันเห็นอีกต่อไป

ออกมาแล้วเดินไปกับพี่

อยู่กับคนเฮงซวยชีวิตเราก็เฮงซวย

ชีวิตคนเรานั้นจะรุ่งโรจน์ หรือรุ่งริ่งมันมีปัจจัยอยู่ 2 อย่าง

1. คือตัวเราเอง ดูว่าตัวเราเองทำตัวอย่างไร รักดีใฝ่ดี หรือรักชั่วใฝ่ต่ำ เราหาอะไรให้ตัวเราเองเราหาเรื่อง หานี้ หาคุกตะราง หาเรื่องเดือดร้อน คบคนชั่ว คบคนพาล หนักไม่เอาเบาไม่สู้ เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เกลียดงานหนัก รักงานเบา หรือใช้จ่ายเกินตัว เป็นต้น
2. ดูว่าเราอยู่กับใคร เช่นเรามีชีวิตคู่ คู่ของเราห่วยแตก สำมะเลเทเมา ไม่รู้จักวางแผนชีวิตระยะยาว ทำมาหากินไปวันๆ หามาได้ก็กิน เที่ยวสนุกสนานหมดไป ไม่มีแก่นสาร ชีวิตรู้ว่ารายได้ไม่พอรายจ่าย ก็ยังไม่ดิ้นรน หรือไม่ตัดความโลภ ความอยากได้ใคร่ดี ที่เกินกำลังตนเองออกไป ไม่รู้จักวิธีการหาเงินที่สุจริต ไม่รู้จักหาความรู้ใส่ตนเอง ไม่พัฒนาตนเอง พอใจในความเป็นอยู่นั้น แต่พฤติกรรมกลับสวนทางกับรายได้ ไม่มีปัญญาดูแลคู่ตนเองให้อยู่ดี มีสุขได้ แต่ทะลึ่งอยากมีคู่ คนจำพวกนี้คือ คนห่วยแตก คนเฮงซวย

• ถ้าเราอยู่กับคนเฮงซวยเหล่านี้ มีหรือที่ชีวิตเราจะไม่เฮงซวยไปกับมัน มันไม่มีความรู้ไม่พัฒนาตนเอง ทางเดียวที่มันทำได้ ก็งานกรรมกรพื้นๆ งานกรรมกรพื้นๆมิใช่ไม่ดีเพราะเป็นงานสุจริต

แต่มันทำงานกรรมกรโรงงาน แต่อยู่อย่างเศรษฐีหน้าใหญ่อวดร่ำอวดรวย เกินตัว เห็นช้างขี้ขี้ตามช้าง จนเกิดหนี้เกิดสินท่วมหัว

• พอมีหนี้สิน ก็ต้องชดใช้เขา เมื่อตนเองไม่มีความรู้ หนทางมันตัน มันมีความรู้แค่ไหนมันก็ทำแค่นั้น เคยทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้น เช่นเดินเข้าไปกู้หนี้บัตรเครดิต ดอกทบต้น พอมีหนี้ซ้ำซ้อนขึ้นมา ก็ขายยาเสพติด ลักขโมย ฉกชิงวิ่งราว เป็นผู้หญิงก็เร่ขายตัว เป็นกระหรี่ราคาถูกข้างถนน

• เป็นของไม่มีราคา เป็นของเลหลัง มีชีวิตอยู่ก็เหมือนไม่มี เพราะคู่ของเรา มันเฮงซวย มันไม่มีปัญญาเลี้ยงดูเรา มันไม่มีปัญญาปกป้องศักดิ์ศรีเรา ไม่มีปัญญาดูแลเรา ให้เราเป็นเครื่องมือ

• ลูกผู้ชายที่ดีเขาไม่ทำกัน เขาไม่ให้เมียเที่ยวเร่ขายตัวเป็นกระหรี่ชั้นต่ำ
• ลูกผู้ชายที่ดีเขาไม่คู่ตนเอง เดือดร้อน ลำบาก บากหน้า เที่ยวขอ กินอยู่อย่างลำบาก
• ลูกผู้ชายที่ดี เขาจะดูแลเมียในฐานะแม่ของลูก อย่างมีเกียรติ มีศักดิ์ศรี แม้จนยากก็ไม่ปล่อยให้เมียตนเองทำอย่างนั้น ใครทำอย่างนั้นมันคือคนหน้าตัวเมีย มันเฮงซวย

• เมื่อเรารู้ว่าคู่เรามันเฮงซวย มันห่วยแตก เราก็ต้องถามตนเองว่า เราจะอยู่กับมันไปเพื่ออะไร อยู่ไปเหมือนตกนรก อยู่ไปไม่เห็นอนาคต อยู่ไปมีแต่เสียกับเสีย  ชีวิตเรา เอาไปผูกไว้กับคนอื่นทั้งชาติไม่ได้ เมื่อมันหมดปัญญาดูแลเรา มันก็เป็นสิทธิของเราที่จะเอาชีวิตที่เหลือกลับคืนมา และพาตัวเดินออกมาสู่เส้นทางใหม่

• ธรรมชาติของคนต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตนเองจึงจะถูก เมื่อรู้ว่าอยู่กับสิ่งไม่ดี ยังทนฝืนอยุ่ต่อ เราเองก็เฮงซวย เหมือนกัน รู้ว่าเป็นขี้ ยังเอามือไปจับ มาใส่ปาก รู้ว่าเหม็นแทนที่จะเดินหนี กลับเดินสูดกลิ่นหาสิ่งนั้น  ทำเพื่ออะไร

• ชีวิตที่ผิดพลาด เฮงซวย ไม่แก้ได้ เริ่มจากเรา เมื่อเรารู้เราก็เดินออกมาจากเส้นทางเฮงซวยนั้นเสีย แล้วหันมาเดินทางที่ถูกต้อง ความรู้ไม่มี ก็เพิ่มพูน ก็แสวงหา สร้างทางเลือกให้ตนเอง จะได้มีทางเลือกยามฉุกเฉิน

การใช้ชีวิต แค่ กิน ขี้ ปี้ นอน ไม่ต้องเป็นคนหรอก สัตว์ เดรัจฉานมันก็ทำได้ คนมันต้องมีมากกว่ากิน ขี้ ปี้ นอน มันต้องรู้จักวางแผนชีวิตว่าจะอยุ่อย่างไร ให้ดี ให้รอด และวางแผนข้ามรุ่นไปถึงรุ่นลุกรุ่นหลานต่อไปด้วย

การอยู่มันมีอยู่หลายอย่าง ไม่เท่ากันคือ

• อยู่ได้ หมายถึง มีชีวิตอยู่ไปวันๆ ข้าวสารกรอกหม้อ ชักหน้าไม่ถึงหลัง อยู่ไปยืมไปขอไปชีวิตไม่มีความสุข แต่ก็พออยู่ได้รอวันตายเท่านั้น
• อยู่ดี หมายถึงมีชีวิตอยู่ในระดับที่ มีกินมีใช้ มีเงินเก็บ มีเงินเที่ยว มีเงินรักษาตนเอง มีเงินส่งลูกเรียนหนังสือ ไม่ขัดสนอะไร อยู่ระดับกลางๆ
• อยู่เลิศ หมายถึง มีชีวิตอยู่ อย่างไม่ลำบากอะไร มีเงินเก็บมีเงินเที่ยว มีเงินให้ลูกเรียน มีเงินเลี้ยงดูบุพการี ญาติพี่น้อง มีเงินทำนำไปลงทุน และมีเงินไหลเข้าจากการลงทุนนั้น คือ ให้เงินทำงานแทนตัวเอง มีลูกน้อง มีบริวาร เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้คนพึ่งพาได้
• นี่คือการอยู่ มี 3 ระดับ คนส่วนมาก มีงานทำเงินเดือนหมื่นกว่าบาทก็อยากมีรถ ทั้งที่รายรับไม่พอรายจ่าย คิดยังไงมันก็เดือดร้อน เพราะติดลบ ถ้าจำเป็นจริงๆก็ ลดความต้องการลง เป็น จักรยาน ถ้าที่งานไม่ไกล หรือไกลหน่อย ก็มอเตอร์ไซค์ เราก็ไม่เดือดร้อน

• บางคนผ่อนบ้าน ผ่อนรถ พอรถจะถูกยึดกลับ ทิ้งบ้าน เอารถไว้ แทนที่จะทิ้งรถให้เขายึดไป เพราะรถผ่อนแพงกว่า รถยนต์ผ่อนเป็นหมื่น สองหมื่น แต่บ้านผ่อนระยะยาว เดือนละ 2-3 พัน

เมื่อเราทิ้งรถ เราก็ตัดรายจ่ายออกได้ เรามีบ้านอยุ่เราก็ไม่เดือดร้อน เพราะมีที่ซุกหัวนอน เมื่เรามั่นคง ขยันทำงาน ขยันพัฒนาความรู้ให้ตนเอง เก็บหอมรอมริบ วันนึงข้างหน้ามันก็ฟื้นคืนได้

• เพียงเราอย่าหยุดพัฒนาตนเอง การพัฒนาตนเอง หรือการแสวงหาความรู้ให้ตนเองอยู่เสมอ มันทำให้เราก้าวเดินอยู่ตลอดเวลา ไม่หยุดอยุ่กับที่ เช่น

• เดิมเรา จบ ม.3 เราก็เรียนต่อ จนจบ ม.6 งานเรามันก็จะเปลี่ยนไปตามความรู้เรา เมื่อจบ ม.6 แล้วเราไม่หยุด เราเรียนต่อ ปวส. หรือปริญญาตรี งานเรามันก็จะเปลี่ยนไปเช่นกัน และทางเลือกหรือโอกาสก็เพิ่มาด้วย คือ เราสามารถไปสอบรับราชการได้ด้วย นอกจากงานเราจะสูงขึ้นแล้ว โอกาสยังสูงตามไปด้วย

• เมื่อเรา จบ ป.ตรีแล้ว เราไหว เราก็เรียน ป.โท ป.เอก เพิ่มเติมอีก หรือเรียนวิชาชีพ ฝึกวิชาชีพ ให้สมองมีความรู้ไว้ เราก็ไม่ลำบากยามฉุกเฉิน

• แต่หลายคน จบ ป.6 โทษพ่อโทษพ่อ โทษแม่ ไม่ส่งเรียน โทษสังคม โทษความยากจน โทษโน่นโทษนี่ แต่ดันไม่โทษตัวเอง

• เมื่อตัวเองทำงานพอจะมีกำลังเรียนได้ ทำไมไม่เรียน กศน.เขาก็เปิดช่องตลอดเวลา ก็ไม่เอา ทำงานเงินเดือนหมื่นกว่าบาท คิดว่าตัวเองสุดยอดแล้ว ละเมอฝันหวานจะเอาบ้าน จะเอารถ แต่ไม่พัฒนาตนเอง สุดท้ายเลยกลายเป็น คนเฮงซวย ห่วยแตก ที่ใครอยู่ใกล้ ใครได้เป็นคู่ ใครได้เป็นลูกเป็นเมีย ก็ห่วยแตกตามไปด้วย เพราะ มันได้คนเฮงซวยเป็นคู่ และ
  เมื่อเรารู้แล้ว ว่าอยู่กับคนเฮงซวย เราไม่เดินออกมาอีก เรามันก็คนเฮงซวยเหมือนกันกับมัน