วันเสาร์ที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2556

กวีศิลป์88


คุณค่า

เงินนั่นหรือ  ที่แท้  คือกระดาษ
เอาสีวาด  ประกาศ  ให้มีค่า
ต่างจากข้าว  ที่มา  จากชาวนา
มีคุณค่า   ไม่ให้  ใครรับรอง

ใครได้กิน  เข้าไป  ก็อิ่มหนำ
มีสุขล้ำ  ถ้วนหน้า  ทั่วทั้งผอง
มีคุณค่า  ยิ่งกว่า  เงินและทอง
ทั้งอิ่มท้อง  โตใหญ่  ได้ปัญญา

ไม่ต้องมี  อีช้อย  มาคอยรำ
ข้าวทุกคำ  ก็ยัง  มีคุณค่า
ไม่ต้องให้  หอยเชลล์  มาชักพา
ก็ยังมี   คุณค่า  ด้วยตัวเอง

ไม่ต้องมี  กฎหมาย  มาบังคับ
ไม่ต้องโขลก  ต้องสับ  ต้องข่มเหง
ข้าวชาวนา  มีค่า  ด้วยตัวเอง
อย่าอวดเก่ง  ข่มเหง  เราชาวนา



ชีวิตชาวนา คำร้อง-ทำนอง-ขับร้อง โดยกังวาล ทองเนตร

วันศุกร์ที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2556

กวีศิลป์87



ถูกทิ้ง

เมื่อก่อนนั้น  ตัวฉัน  เคยมีค่า
เธอเฝ้าหา  เสื้อผ้า  มาสวมใส่
ตัวไหนเก๋ ตัวไหนดี  เธอใส่ใจ
คอยสวมให้  ประดับไว้ ในร้านเธอ

พอเก่ามา  แขนขา  ของฉันหัก
เธอหมดรัก ไม่มี   ข้อเสนอ
เธอทิ้งฉัน  ไร้ค่า ไกลตาเธอ
ยามพบเจอ  หางตา  ไม่มามอง

ฉันผุกร่อน  ไปตาม  กาลเวลา
อนิจจา  เธอมอง ว่าสยอง
ไม่อยากใกล้ คลื่นไส้ แลขนพอง
ทิ้งฉันกอง  ไร้ค่า  ลับตาคน


ดอกไม้กับก้อนอิฐ เสรี รุ่งสว่าง