ทุกหยดน้ำตาไม่เคยไหลออกมาเอง

ว่ากันว่ามนุษย์เราทุกคนบนโลกนี้ ตั้งแต่ตกออกมาจากท้องแม่ 

สิ่งเดียวที่คนเราสามารถทำได้เลย โดยไม่ต้องผ่านการเรียนรู้

นั่นก็คือ การร้องไห้

มนุษย์เรา ร้องไห้เป็นกันตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาออกมาดูโลก

จะร้องไห้เพราะสัญชาตญาณของมนุษย์หรืออะไร ก็ไม่ทราบได้ ต้องไปถามหมอกันเอง

แต่ที่เห็นมาตลอดชีวิตก็คือ 

ทุกหยดน้ำตา ไม่เคยไหลออกมาเอง โดยที่ไม่มีสิ่งกระตุ้น

ไม่ว่าจะเป็น ดีใจ เสียใจ ทุกข์ใจ เจ็บปวด หรือแม้แต่เศษผงเข้าตา

ทุกหยดของน้ำตา ที่มันไหลออกมานองหน้า 

มันจึงมีความหมาย ในตัวของมันเองเสมอ

มีเหตุผล โดยตัวของมันเองเสมอ

ไม่ว่าเราจะเคยถูกคนอื่นเรียกว่า ไอ้ขี้แย ยัยขี้แย หรือพวกบ่อน้ำตาตื้น

 หรือจะเป็นพวกบ่อน้ำตาลึก พวกเสือยิ้มยาก ทั้งหลาย ไม่มีเลยซักคน ที่ไม่เคยเสียน้ำตา

บางครั้ง คนเรามักใช้น้ำตาเป็นตัวชี้วัด ความเข้มแข็งของจิตใจ หรือความอ่อนแอของจิตใจ

บางคนก็บอกว่า การร้องไห้ เป็นการระบาย ความเก็บกด ความอัดอั้นที่อยู่ในใจให้ออกมา

เพื่อที่ร่างกายจะได้ปลดปล่อย และผ่อนคลายลง

เมื่อการร้องไห้ มันเป็นสิ่งที่มนุษย์ทำเป็นมาแต่เกิด 

ก็จงอย่าอายที่จะร้องไห้ เสียน้ำตา

แต่หลังจากเสียน้ำตาแล้ว ให้ตรองหาเหตุหาผลที่ทำให้เราเสียน้ำตาทุกครั้ง

 ให้เห็นเป็นประจักษ์ ว่ามันเกิดขึ้นจากสิ่งใด แล้วหาข้อแก้ไข

 เพราะทุกครั้งที่ หยาดน้ำตาร่วงหล่นออกมา 

เป็นสัญญาณ ที่ร่างกายของเรา ส่งออกมาให้เรารู้นั่นเอง 

ว่าขณะนี้มีอะไรมากระทบกับจิตใจ ร่างกาย หรือความรู้สึกของเรานั่นเอง

น้ำตาแก้ปัญหาไม่ได้ 

แต่น้ำตา คือสัญญาณเตือนภัยจากสมอง หรือระบบควบคุมของร่างกาย

ให้เรา เรียนรู้สัญญาณนี้ให้ดี เพื่อที่จะได้รับมือกับมันได้

 เพราะ ทุกหยดของน้ำตา มันไม่เคยไหลออกมาเอง โดยที่ไม่มีเหตุผล

หยาดน้ำค้างหยดน้ำตา -สายัณห์ สัญญา ขับร้อง

นรกแตก

ตาสีชายแก่ขี้เหล้า 

วันๆนอกจากกินเหล้าแล้วแกไม่ทำอะไร

ตาสีกินเหล้าเมามายจนครองสติไม่ได้ในแต่ละวัน

จนลูกเมีย ญาติพี่น้องอับอาย ไม่อยากนับญาติด้วย

จากการที่ตาสีกินเหล้าอย่างหนักบวกกับวัยของแก

ทำให้ตาสีล้มป่วยลง

แม้ครอบครัวจะไม่ชอบหน้าตาสีนักก็ตาม

แต่สายสัมพันธ์ก็ยังไม่ขาดวิ่นเสียทีเดียว

วันหนึ่ง ยายนวล ภรรยาของตาสี ได้บอกให้ลุกสาวลูกชาย

ไปพาตาสีมาดูแลที่บ้าน เพื่อแสดงความกตัญญูต่อผู้เป็นบุพการี

พอตาสีมาอยู่ในดูแลของลูกเมียร่วมชายคาบ้าน

แกก็มีอาการดีขึ้น

ทันทีที่ตาสีลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าลูกเมีย

คำแรกที่แกพูดกับลูกเมียก็คือ

ข้าไม่ได้กินเหล้ามาหลายวันแล้ว

ข้ารู้ตัวข้าดีว่ายังไงเสีย ข้าก็คงไม่รอดเป็นแน่

แต่ก่อนที่ข้าจะตาย ข้าขอสั่งเสียพวกแกเป็นครั้งสุดท้าย

ถือว่านี่เป็นการทดแทนบุญคุณพ่อผู้ให้กำเนิดเป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน

ลูกเมียตาสีมองหน้ากัน แล้วก็ตกปากรับคำ

ตาสีแข็งใจพูดสั่งลูกเมียว่า

ทันทีที่ข้าตายไป

ให้เผาศพข้าตามประเพณี แบบง่ายๆก็พอ

สิ่งของที่ข้าอยากนำติดตัวไปคือ ขวานเล่มเก่งของข้า

ให้นำใส่โลงส่งไปให้ข้า

สิ่งของที่ต้องทำทานไปหาข้า ไม่ต้องมีข้าวมีปลา

ข้าจะไปหาเอาข้างหน้า ข้าขอแค่ เหล้าซัก 3 ลัง ทำบุญส่งไปให้ข้าได้หรือไม่

ลูกเมียตาสีก็ตกลงยินยอมพร้อมใจตามคำขอครั้งสุดท้ายนั้น

พอตกดึก ตาสีก็สิ้นลม จากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ

ฝ่ายลูกและเมียก็จัดแจงตามคำของของตาสีทุกอย่าง

จนเสร็จสิ้นไม่ขาดตกบกพร่องแต่อย่างใด

วิญญาณของตาสี ก็หนีไม่พ้นบ่วงบาปกรรมที่เคยทำเมื่อครั้งมีชีวิต

ทันทีที่ตาสีรู้ตัวว่าได้ตายแล้วแกก็มองรอบข้างแก

เห็นสิ่งของตามที่แกสั่งเสียเอาไว้กับลูกเมียครบทุกอย่าง

ว่าแล้วแกก็ยกขวดเหล้าขึ้นมาดวดจนเมาได้ที่

พลันตาของแกก็เหลือบไปเห็นชายร่างกรำยำล่ำสัน

นุ่งผ้าแดง ถืออาวุธมายืนที่เบื้องหน้าของแก

ตาสีจึงร้องถามไปว่า

นี่พวกแกคงจะเป็นยมฑูตสินะ ใช่ไหม

นี่พวกแกคงจะมารับฉันไปนรกใช่ไหมเล่า

รู้ตัวก็ดีแล้ว ตามพวกข้าไปรับโทษทัณฑ์เสียดีๆ ชายสองคนกล่าวขึ้น

เดี๋ยวก่อนซิไอ้น้อง ตาสีร้องขอ

ก่อนไปนรกอเวจี ขอข้าดื่มให้หนำใจซักหน่อยได้ไหมเล่า

พูดไม่ขาดคำตาสีก็ยกขวดเหล้ากรอกปากอย่างบ้าคลั่ง

แถมแกยังส่งขวดเหล้าให้ยมฑูตทั้งสอง และเรียกร้อง

ชวนเชิญให้ดื่มกับแกซักหน่อย

ยมฑูตบอกว่า พวกข้ามีหน้าที่มีจับตัวแกไปรับโทษ ไม่ใช่มาดื่มกับแก

ตาสีก็พูดว่า  ข้าก็ยังไม่ได้บอกซักคำนี่ว่าข้าจะไม่ไปกับพวกแก

แต่พวกแกลองมองดูนี่สิ ข้ามีเหล้าตั้ง 3 ลังที่ลูกเมียข้าส่งมาให้

จะทิ้งไปหรือก็เสียดาย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เราก็มาตั้งวงดื่มกันซักหน่อย

คงไม่เป็นไรกระมัง พอเหล้าหมดซักลังค่อยไปกัน

ในที่สุด ยมฑูตทั้งสองก็ทนแรงตื้อของตาสีไม่ไหว ก็จำยอมรับขวดเหล้า

จากมือตาสีมาดื่มกิน จนฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้ที่ ครองสติไม่อยู่

นี่ถ้ามีขอแกล้มเหล้าก็คงดีกว่านี้นะไอ้น้อง ตาสีกล่าว

ที่นรกไงมีของแกล้มเหล้าเยอะแยะมากมายเลย ยมฑูตตอบ

ไม่ได้ไม่ ตาสีโบกมือปัดบอกยมฑูต

ทำไมวะลุง ก็ที่นั่นมีของแกล้มเหล้าเยอะจริงๆ ยมฑูตบอก

แต่แกลืมไปสิว่าที่นั่นมีท่านยมบาล ผู้ครองนรกปกครองอยู่

ท่านยมบาล คงไม่อนุญาตให้เรานำเหล้าเข้าไปกินที่นั่นหรอก ตาสีแจ้งความในใจ

ไม่เป็นไรน่ะลุง เดี๋ยวฉันสองคนจะเป็นคนจัดการเอง

ว่าแต่เราอย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย รีบช่วยกันแบกเหล้าและขวานลุงไปนรกกันเถอะ ยมฑูตชวน

จากนั้นยมฑูตทั้งสองสภาพครองสติไม่ได้ กับตาสีชายขี้เหล้า

ก็ช่วยกันแบกเหล้าถือของตรงไปที่นรก

พอไปถึงนรก ยมบาลเห็นสภาพยมฑูตทั้งสองจึงเรียกเข้ามาถาม

แต่ไม่ทันจะได้ถามยมฑูตทั้งสองก็ส่งขวดเหล้าให้ท่านยมบาล

พร้อมกับพูดว่า ท่านพญายม ก่อนที่ท่านจะสอบสวนเอาความข้าน้อยทั้งสอง

ก็ขอให้ท่านได้ดื่มน้ำทิพย์นี้เสียก่อนเถิด

น้ำในขวดนี้มันอัศจรรย์นัก แม้ดื่มเพียงน้อย 

แต่มันก็ทำให้เราใจลอยหนีออกจากความทุกข์ความเศร้าได้ทั้งปวง

ท่านลองดื่มซักหน่อยเถิดครับ นี่เป็นของดีที่ข้าน้อยทั้งสองนำมามอบให้ท่าน

ด้วยความอยากรู้อยากลองและทนแรงรบเร้าไม่ไหว 

ท่านยมบาลก็หยิบขวดเหล้ามาดวด

ขวดหนึ่งผ่านไปขวดสองตามมาจนขาดสติ

จากนั้นยมบาลก็สั่งให้ลูกน้องไปจับเอานกปากเหล็ก มาทำเป็นกับแกล้ม

ยมฑูตทั้งสองก็พูดขึ้นว่า เราไม่มีหม้อมาทำ ต้มยำทำแกงนะขอรับท่าน

เฮ้ย กระทะทองแดง นรกเราใบออกตั้งใหญ่ ใช้มีดใช้ขวานไปสับมาซักหน่อย

พอทำหม้อทำชามได้น่ะ ยมบาลกล่าว

จากนั้นตาสีก็ใช้ขวานที่นำมา ไปสับกระทะทองแดงจนฉีกขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เพื่อจะนำบางส่วนมาเป็นหม้อ เป็นชาม

จากนั้นตาสีก็ร้องบอกพญายมว่า ฟืนของเราคงไม่พอนะครับท่าน

เฮ้ยอะไรวะ ต้นงิ้วเรามีมากมาย แกก็โค่นมันเอามาทำฟืนสิวะไอ้เซ่อ ยมบาลร้องสั่ง

ได้ยินดังนั้นตาสีก็ใช้ขวานจามต้นงิ้ว โค่นลงต้นแล้วต้นเล่าจนหมดนรก

และฆ่านกปากเหล็ก ฆ่าหมานรกทั้งหลาย ทำเป็นกับแกล้มกินกัน

เมื่อเมาได้ที่ผีสุราเข้าสิง ท่านยมบาลก็สั่งให้คนบาปที่นรกมาร้องเพลง เต้นรำขับกล่อม

จนนรกในคืนวันนี้กลายเป็นงานเลี้ยงใหญ่ ทุกคนเมามายจนหลับไหลไปในที่สุด

เช้าวันใหม่เมื่อได้สติ พญายมลืมตาขึ้นมาเห็นสภาพ ของนรกแหลกละเอียดหมดสภาพนรก

ทั้งกระทะทองแดงก็แตกละเอียดใช้งานไม่ได้ ต้นงิ้วที่มีมากมายและเคยใช้เป็นที่ทำโทษคนบาป ก็ถูกโค่นลงจนเหลือแต่ตอ ซ้ำหมา นกปากเหล็ก พนักงาน เจ้าหน้าที่ในนรกก็ไม่มีสภาพ เป็นที่ยำเกรงอีกต่อไป

พญายมบาล มองไปที่ตาสีที่กำลังหลับไหลอยู่ มองไปที่ขวดเหล้าที่ทิ้งเกลื่อนพื้น

ก็ได้แต่ถอนหายใจ พร้อมกับบ่นพรึมพรำว่า

ต่อไปใครจะกลัวนรกของข้าอีก เพราะน้ำทิพย์ไม่กี่ขวด ทำให้ข้าต้องสูญเสียนรกไป

ต่อไปนี้ข้าคงไม่มีหน้าไปมองหน้าใคร หรือปกครองใครให้อับอายอีกต่อไป นรกแตกเพราะเหล้าแท้ๆ

ลุงดีขี้เมา

กังวาล ทองเนตร