ระเบียบหรือโซ่ตรวน

 พันธนาการทางสังคม

โลกนี้ มันน่าอยู่นะครับ เราลองมองไปรอบข้างเราดู 

มันมีที่ที่สวยงาม มีสารพัดอย่าง ที่มันชวนให้หลงไหล ชวนให้น่าอยู่

มนุษย์เราต่างหากที่ทำให้โลกนี้ไม่น่าอยู่

มนุษย์เกิดมาก็อยากครอบครอง อยากเป็นเจ้าของทุกสิ่งทุกอย่าง

 ไม่เว้นแม้แต่มนุษย์ด้วยกันเอง

มนุษย์ก็อยากเป็นเจ้าของ

มนุษย์สร้างกรอบ สร้างกฎ เพื่อมาจำกัด บังคับมนุษย์ ด้วยกันเอง 

จนมนุษย์เราสูญเสียธรรมชาติ

สูญเสียความสามารถที่ติดตัวมาแต่กำเนิด 

เราถูกกฎ ถูกกรอบ แบ่งแยกว่าเรา ต่างกัน เราแบ่งชนชั้นกัน 

โดยเริ่มจากสร้างกฎมาแบ่งแยกชั้นชน

สร้างเงิน สร้างตำแหน่งทางสังคมขึ้นมา แบ่งแยก เราออกจากกัน

ทั้งที่โดยธรรมชาติของมนุษย์เรานั้น เกิดมามีความต้องการทางธรรมชาติเหมือนๆกัน 

เราต้องการอาหาร เราต้องการความรัก เราต้องการความอบอุ่น เราต้องการเพื่อน  เราต้องการสืบพันธุ์ เราต้องการขับถ่าย เราต้องการพักผ่อน เราต้องการอิสระภาพทางสังคม ทางความคิด

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นพื้นฐานทางธรรมชาติมนุษย์ทุกคนที่เกิดมา

แต่สิ่งเหล่านี้ ถูกกฎ ถูกกรอบ ที่มนุษย์ด้วยกันเองที่แข็งแรงกว่า พวกมากกว่า 

สร้างมันขึ้นมาทำลายลงไป

ชีวิตมนุษย์เราเวลานี้ตั้งแต่ลืมตาอ้าปาก ก็ถูกกฎเหล็กเหล่านี้พันธนาการ

 ตั้งแต่เกิด จนถึงวันตาย

เราไม่มีอิสระว่าเราจะใช้ชีวิตเช่นไร เราไม่มีอิสระที่จะเลือกรัก ชอบ อยู่กินกับใครก็ได้ตามใจเรา

เราถูกกติกาทางสังคมตีกรอบเอาไว้เสียสิ้นว่าเราจะอยู่กิน รักชอบ ใครได้บ้าง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่หนึ่งชีวิตเรา จะรักชอบอยู่แต่ใครคนใดคนหนึ่งเพียงคนเดียว 

วันหนึ่งถ้าเราเจอคนที่ใช่ แต่กฎของสังคมก็เป็นกำแพงมากั้นเรา

เขาอ้างว่า กฎนี้ ช่วยให้คนเป็นระเบียบ เป็นแบบแผน ทำให้คนต่างจากสัตว์ แต่มันก็ทำให้เราถูกกักกันไม่ต่างอะไรจากสัตว์ หรือแย่กว่าเสียด้วยซ้ำ

เราไม่เคยได้บงการชีวิตของเราเองด้วยซ้ำ

ถ้าเราแต่งงาน จะกิน จะฟังเพลง จะดูหนัง จะเปิดโทรทัศน์ 

จะเที่ยว เราก็ต้องถามคนรอบข้างเราก่อน

ทำไมมนุษย์ ไม่แสวงหาความสุขใส่ตัว ในช่วงเวลาที่มีชีวิตที่แสนสั้นนี้

มนุษย์ใช้เวลาในการเติบโตมากมายหลายปี กว่าที่เราจะรับผิดชอบตัวเองได้ บางคน 30 ปีแล้วก็ยังหาตัวเองไม่เจอ เพราะมัวติดอยู่กับ การดูแลจากพ่อแม่ จนทำอะไรไม่ได้ และสูญเสียความสามารถในการเข้าสังคมไป ครั้นพอจะรับผิดชอบ หรือเห็นทาง 

ร่างกายเราก็แก่หง่อม หมดเวลาเสียแล้ว

หลายคนอยากบินไปเหมือนนก เร่ร่อน โผผิน บินไป ทุกที่ทุกทางที่อยากจะไป ท่องเที่ยวไปในโลกกว้าง ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า กับเวลาที่มีอยู่ ตักตวงทุกความสุขใส่ตัว ที่ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ให้เต็มที่ ก่อนจะหลับตาลาโลกไป

อยากน้อยเราก็สามารถพูดได้ว่า เกิดมาชาตินี้ ใช้ชีวิตคุ้มค่าแล้ว และทิ้งความทรงจำดีๆไว้บนโลกที่สวยงามใบนี้ ให้คนรุ่นต่อไป ได้เดินตามอย่างเราบ้าง ก็เท่านั้น ก่อนลาจากกันไป

เรามีสิ่งที่ดีสวยงามอยู่ข้างตัวแล้ว จงมองหา และอยู่กับมันอย่างมีความสุข

เสรีภาพในการดำเนินชีวิตย่อมเป็นของเราและเราควรกำหนดเอง

 ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้มีแบบแผนขั้นตอนที่ถูกสร้างขึ้นมาเฉพาะตัวแล้ว

ธรรมชาติสร้างกฎเกณฑ์มาให้เรามากพอแล้ว ทำไมเราต้องสร้างกฎอะไรขึ้นมาอีกมากมาย

มีที่มากมายให้เราหาความสุข

สงบเงียบเรียบง่าย ตายตามเวลา

อะไรกั้นเราไว้